Op zaterdag 8 november vond de Katholieke Jongerendag plaats (KJD). Vanuit heel het land kwamen honderden jongeren (16-30 jaar) samen in Ede. Met het thema ‘hoop’ sloot de KJD aan bij het Heilig Jaar ‘pelgrims van hoop’.

“Het was inderdaad een enorm hoopvolle dag”, zegt een van de deelnemers uit het bisdom Rotterdam na afloop. “Het was prachtig om zoveel andere jongeren te ontmoeten. Er waren veel mooie en leerzame workshops. Het raakte me diep om met zoveel jongeren, geestelijken en religieuzen de H. Mis te vieren en de Heer te aanbidden in het Allerheiligste Sacrament. Het was echt een dag waar voor iedereen wel iets te vinden is. Je voelt je daarom ook echt verbonden met elkaar als jonge katholieken in Nederland, en met de Katholieke Kerk over de hele wereld.”

“Het was een onvergetelijke dag waar je superveel energie en inspiratie van opdoet”, vertelt een ander. Iemand anders omschrijft de KJD als volgt: “Een dag die je spiritueel oplaadt, en een stempel zet op je hart. Gods liefde was overduidelijk te voelen.” Weer een ander zegt: “De Heilige Geest was te voelen door de verbondenheid die te zien was. Ik heb deelgenomen aan de workshop over de theologie van het lichaam. Dat was een zeer interessante en informatieve workshop. Echt een aanrader.”

Rector Walter Broeders van Vronesteyn was met de priesterstudenten van het bisdom Rotterdam aanwezig. De rector stond bij de stand van het Interdiocesaan Roepingen Overleg (IRO) en maakte ook een deel van het programma mee. Hij spreekt van een inspirerende dag. “De ontmoeting is belangrijk op zo’n dag, omdat je met elkaar kunt spreken over je geloof en hoe je in het leven staat. Er is een hoop gezelligheid. Ontspanning en diepe gesprekken wisselen elkaar af. Na de eucharistieviering was er een lezing, er waren workshops, een lunch, een informatiemarkt binnen en wie wilde kon ook naar buiten. Er was volop beweging.”

De lezing op het hoofdpodium werd verzorgd door pater Richard Steenvoorde o.p. uit Rotterdam. Hij sprak over de christelijke hoop. “Er zijn heel veel dingen die aandacht vragen: grote wereldproblemen, onzekerheid over de toekomst, de druk van school, van werk, van verwachtingen”, zei hij. “En dan hoor je mensen zeggen: we moeten hoop houden, blijf positief.”

“Vaak denken we dat we sterk moeten zijn. We zeggen tegen onszelf: ‘Ik ga het gewoon fixen. Ik blijf positief. Ik geef niet op.’ ‘Word de beste versie van jezelf’, klinkt het in sportscholen, op sociale media, soms zelfs in kerken. Alsof geloof een fitnessprogramma is, en hoop het resultaat van hard werken. Maar de paradox van ons geloof is niet: ‘Ik kan het wel’, maar: ‘Ik kan het niet… en toch komt het goed.’ De apostel Paulus schrijft: ‘Als ik zwak ben, dan ben ik sterk’ (2 Korintiërs 12, 10).”

“Hoop is een soort pelgrimage”, gaf hij aan. “Niet omdat alles opgelost is, maar omdat we weten dat we niet alleen zijn onderweg. De hoop van Christus is ook iets wat je meeneemt de wereld in. In je studie, je vriendschappen, je keuzes, in hoe je luistert, hoe je vergeeft, hoe je begint aan een nieuwe dag. Want hoop is niet iets wat je hebt, het is iets wat je doet. Dus waar je ook staat vandaag, met je geloof, je vragen, je verlangen weet dit: Jezus Christus is in jou, Hij is met jou, en Hij laat je nooit alleen. De Heer roept je. Hij wacht op je, en Hij gaat met je mee.”