Update (d.d. 11 november): Door een ongelukkige val zal helaas Melchior Kerklaan de wijdingsplechtigheid niet mee kunnen maken op zaterdag 16 november. Met hem wordt een nieuwe datum gekozen.

Op 16 november wordt Melchior Kerklaan door Mgr. Van den Hende diaken gewijd voor het bisdom Rotterdam. Melchior Kerklaan (51) is getrouwd met Roseriet (49). Ze wonen in Nootdorp. Melchior is lid van het pastoraal team van de Ursula parochie (Delft) en O.L.V. van Sion (Schipluiden, Den Hoorn, Maasland). Welke uitdagingen ziet hij voor de Kerk en hoe wil hij daar zijn steentje aan bijdragen? “Er is maar één persoon die het in de hand heeft en dat is de Heer. Je moet bescheiden zijn met je eigen inbreng. Het enige dat je kunt doen is hard werken.”

“Je was lid van de club”, zegt Melchior over zijn katholieke jeugd in Pijnacker. “Op de katholieke basisschool deed iedereen communie en de hele klas ontving het vormsel. Ik was misdienaar en de kerk was een bekende plek. Je was katholiek en daar dacht je nauwelijks over na.” Hij vertelt met liefde over de singeltjes die hij afspeelde. Op de ene kant stond een bijbelverhaal dat werd voorgelezen en op de andere kant een liedje. Hij vond ze prachtig. In de loop van de jaren raakte de Kerk echter op de achtergrond. Melchior rondde zijn economie studie af, trouwde met Roseriet en ging werken bij de VNG (Vereniging Nederlandse Gemeenten). Tot de Kerk weer meer begon te trekken.

“Het overlijden van mijn moeder speelde daarin een grote rol”, vertelt hij nu. “Op de één of andere manier viel alles op zijn plek. Ik realiseerde me dat ik al die jaren iets had gemist. Het was een combinatie van het verdriet van die dag en de warmte die de Kerk bood. We lazen uit Paulus’ brief aan de Korintiërs over de liefde (1 Korintiërs 13). Liefde was het thema van de viering. Die liefde pakte mij weer. En die heeft me sindsdien niet meer losgelaten.”

Weer later hoorden ze via een vriendin van een bedevaart naar Israël met de Ursula parochie in Delft. Er waren nog een paar plekken vrij en het echtpaar meldde zich aan. Toen waren ze in één keer op al die bijbelse plekken waar Melchior al in zijn jeugd zo van onder de indruk was. En bovendien ontmoetten ze Jos van Adrichem die toen diakenstudent was. Melchior: “Ik begon na te denken over mijn werk bij de VNG en vroeg me af of die route van Jos ook iets zou zijn voor mij.”

Melchior zette de eerste stap en ging theologie studeren aan de TST in Utrecht. Roseriet ondertussen bleef ook niet stilzitten en meldde zich aan voor de Alpha Cursus in hun parochie in Nootdorp. “Ook ik merkte dat er iets bijzonders gebeurde bij de uitvaart van Melchiors moeder. Je voelde de gemeenschap en liefde. Toen Melchior de keuze maakte om theologie te gaan studeren en aangaf dat hij daar verder in wilde, heb ik wel gedacht: goh, mijn echtgenoot, die wil gaan werken voor de Kerk, dat is wel een grote switch. Je trouwt met iemand die econoom is, een kantoorbaan heeft en het daar goed naar zijn zin heeft. En dan zegt hij dat hij wil gaan werken voor de mensen en de Kerk. Maar op één of andere manier was dit het pad dat we moesten gaan.”

“Bij de Alpha Cursus bespreek je: Wat is geloven? Wie is God? Hoe kan ik bidden? Ik ging met Melchior weer meer naar de kerk en ben actiever geworden.” Tijdens de pastorale stage van Melchior ging Roseriet op bepaalde momenten mee. Ook nam ze deel aan de bedevaart van de parochie naar Lourdes. Roseriet: “Ik leer daarvan wat ik nog meer kan doen voor een ander. Je ziet hoe zwaar mensen het kunnen hebben en hoe God kracht geeft. Hij laat je niet in de steek en geeft je ook kracht als je naar iemand luistert. In Lourdes heb ik heb gezien hoezeer Melchior op zijn plek is. Je merkt dan ook dat je zelf een stap opzij moet doen als mensen een beroep op hem doen.” Melchior: “In de opleiding zeggen ze wel dat je huwelijk je eerste roeping is. Dat moet je niet uit het oog verliezen. En mensen denken wel eens dat de man beslist dat hij diaken wordt, maar het is anders. Ik moet het zelf willen en de bisschop moet het willen. Maar als mijn vrouw zegt ‘doe maar niet’, dan gaat het feest niet door.”

Na zijn bachelor theologie werd Melchior diakenstudent aan Vronesteyn en ging hij voor zijn opleiding en vorming naar Bovendonk voor late roepingen. “Je gaat een ander leven leiden, waarin de liefde van God, die je ontvangt en door wil geven, centraal komt te staan. Maar er zijn ook heel praktische veranderingen. Bijvoorbeeld wanneer je elkaar thuis wel en niet ziet”, zegt Melchior. “Het leven staat in het teken van de Kerk, in een samenleving die juist minder kerkelijk is”, vult Roseriet aan. Melchior: “Dat klopt. Ik heb er zelf ook wel langere tijd over nagedacht. Maar je wordt erin geholpen. Een retraite die ik volgde was daarbij heel bepalend en later merkte ik in mijn stage in de Sint Jan de Doper parochie (Gouda e.o.) dat dit inderdaad de weg is. Er was geen stem uit de hemel die zei: ‘Melchior, je moet diaken worden.’ Maar ik voelde me gesteund en bevestigd in wat ik deed en de contacten die ik had. Het is fijn om zo met mensen in geloof op weg te zijn.”

“Voor mij als diaken is essentieel wat paus Benedictus XVI zei in ‘Deus Caritas Est’: als je de eucharistie ontvangt, ontvang je de liefde van Christus, maar hoe volledig is die als je die niet laat zien in je daden? Paus Benedictus benadrukt dat eucharistie zich moet vertalen in concrete beoefening van de liefde om ten diepste volledig te zijn. Ik heb gezien hoeveel liefde mijn ouders en familie in de Kerk gevonden hebben. Dat moet blijven en daar mag ik een bijdrage in leveren. En we moeten er diaconaal op uit gaan naar mensen die ons ook nodig hebben, samen met hen eten en bidden en naar hen luisteren.”

Melchior kijkt met veel plezier terug op zijn werk bij de VNG. “Het moeilijkste moment was mijn baan opzeggen”, vertelt hij. “Bij de VNG ben je ook samen met mensen op weg en ik heb altijd wel, ook onbewust, geleefd vanuit de bijbelverhalen en gebeden die me eigen waren. Maar vroeger vergaderde ik over het sociaal domein. Nu werk ik erin. Ik word nu meer geconfronteerd met de diepere laag van mensen. Met eenzaamheid, ziekte en armoede en hoe geloof daarbij mensen kan dragen. Het is bijzonder om daar met mensen over te spreken. Dat is het fijnste aan de verandering in mijn leven: het is nu meer met de mensen en minder over de mensen. De schermen en de vergadertafel, die als het ware tussen mij en de mensen over wie het ging stonden, zijn weg.”

• Naar de agenda: Diakenwijding op 16 november

Centrum Vronesteyn is het diocesane Centrum voor priester- en diakenopleiding van het bisdom Rotterdam. Steun Vronesteyn met uw gift. Dat kan eenvoudig met onderstaand formulier.