Vaak klinkt de vraag: zijn we als Kerk voldoende zichtbaar in de huidige samenleving? Enerzijds komt de vraag door herinneringen aan het verleden, waarin onze Kerk als maatschappelijke factor een prominente plaats had. Anderzijds getuigt de vraag van missionair verlangen om ook nu als Kerk present te zijn in de huidige samenleving die gekenmerkt wordt door secularisatie.

De vraag om zichtbaarheid heeft te maken met de zending van de Kerk in de wereld. Dat is iets anders dan maatschappelijk de aandacht vestigen op onszelf. Het Tweede Vaticaans Concilie zegt dat de Kerk als doel heeft om onder leiding van de heilige Geest het werk van Christus voort te zetten, die in de wereld kwam om getuige te zijn voor de waarheid, om te redden en niet om te oordelen, om te dienen en niet om zich te laten dienen (Gaudium et Spes 3).

In het licht van de woorden van Paus Paulus VI (over de opdracht van de Kerk om te bouwen aan een beschaving van liefde) presenteerde paus Franciscus in 2016 aan jongeren een catechismus over de katholieke sociale leer: de Docat. Hierin staat dat de beschaving van liefde begint bij de bekering van ons eigen hart en onze verzoening met God (51). Dan pas kun je structuren van zonde en onrecht te boven komen, en in solidariteit bouwen aan een beschaving van liefde (102).

Daarom hielden we in ons bisdom een Jaar van Gebed. En het is daarom dat ik in 2019 extra aandacht wil vragen voor onze Kerk als gemeenschap van geroepenen. We zijn geroepen om de blijde boodschap te verspreiden: de liefde van Christus uitdragen in woord en daad. Maar dan moeten we eerst zelf voldoende doordrongen zijn van het evangelie. Pas dan kunnen we ons als gelovigen door de Heer laten zenden in de wereld, als Kerk in woord en daad Christus’ liefde meer hoorbaar en zichtbaar maken, voor alle mensen van goede wil in de wereld van nu.

+ Johannes van den Hende
Bisschop van Rotterdam