Monique Meeussen, coördinator Pastorale Dienstverlening, neemt afscheid van het bisdombureau in Rotterdam. Na bijna dertig jaar gaat ze met pensioen. Op 1 juli 1991 startte ze als secretaris van het Diocesaan Pastoraal Centrum (DPC). Ze werkte er samen met de toenmalige directeur op het kantoor dat destijds nog gevestigd was aan het Hang in Rotterdam. De eerste tijd bestonden de werkzaamheden vooral uit het organiseren van de cursussen voor de Pastorale School, het vastleggen van docenten en van locaties, het uitreiken van certificaten en secretariële werkzaamheden.

Daarvoor werkte ze negen jaar bij de gemeente Den Haag. “Maar ik merkte dat ik in mijn vrijwilligerswerk als parochiebestuurder en lid van het dekenaal bestuur meer verantwoordelijkheden kreeg dan in mijn betaalde werk. Toen ik de vacature bij het DPC zag, solliciteerde ik en werd aangenomen. Ik kon mijn eigen ervaringen als vrijwilliger in de parochie goed gebruiken.” Ze had nooit gedacht dat ze langer dan negen jaar bij één werkgever zou werken, maar de werkzaamheden ontwikkelden zich steeds, van uitvoerend naar coördinerend, met kennisoverdracht en toenemende verantwoordelijkheden. Het werk bleef boeiend.

De Pastorale School werd omgevormd van een tweejarige cursus naar een vormings- en toerustingstraject met een modulaire opzet. Parochies fuseerden en bijeenkomsten die eerst op parochieniveau plaatsvonden, werden steeds vaker voor een regio of bisdombreed georganiseerd. “Een groot voordeel daarvan is dat mensen kennismaken met het reilen en zeilen in andere parochies. Ik heb meegemaakt dat mensen bij elkaar naar vieringen gingen, omdat ze geïnteresseerd waren geraakt. Je ziet kruisbestuiving en contacten ontstaan.”

“De laatste tien jaar heb ik zelf ook les gegeven en via de Pastorale School zo’n 250 cursisten van nabij meegemaakt: enthousiaste en gemotiveerde vrijwilligers die zich verantwoordelijk voelen voor hun parochie en geloofsgemeenschap.” Monique verzorgde onder meer lessen over vergadertechniek en procesmatig werken en ze gaf de module ‘vrijwilliger in de Kerk’. “Daarin staat de roeping van de deelnemers centraal als vrijwilliger. Mensen denken vaak dat roeping alleen iets is voor priesters, diakens en religieuzen. Maar ze hebben zelf ook een roeping en de keuze gemaakt om zich in te zetten voor de Kerk. ‘Oja’, zeggen ze dan.”

Ze kijkt dankbaar terug op het werk voor het bisdom, eerst samen met de directeur DPC en later met het hoofd Pastorale Dienstverlening, met collega’s en voor de opeenvolgende bisschoppen. “Ik heb geen theologie gestudeerd, maar me steeds weer verder kunnen ontwikkelen en ook steeds nieuwe dingen geleerd, bijvoorbeeld door de vragen die ik kreeg van cursisten. Ik waardeer zeer alle kansen die ik heb gekregen.”

Dat proces van nieuwe stappen zetten, je ontwikkelen en talenten aanboren ‘overkwam’ niet alleen haarzelf, maar ook de deelnemers van cursussen. “Ik herinner me bijvoorbeeld een vrouw die nog nooit een vergadering had geleid en dat tijdens een cursus meteen perfect deed. Daarna werd ze in haar parochie direct voorzitter van de werkgroep waar ze lid van was. Ik durf te zeggen dat ze zonder die cursus dat talent niet zou hebben ontdekt, want het was niet in haar opgekomen dat ze het goed zou kunnen. Zo ben je tochtgenoot van elkaar. Ik speur naar talenten bij cursisten, zoals mensen dat ook bij mij doen.”

Gevraagd naar een bijbeltekst die haar inspireert, noemt Monique dan ook de parabel van de talenten (Matteüs 25, 14-30): “Deze werd afgelopen zondag gelezen in de eucharistieviering. Je talenten zijn je gegeven door God. Je ontdekt ze bij jezelf of ze worden door een ander bij jou ontdekt en dan is het een taak en opdracht om ze te gebruiken.”

“Het is bijzonder om nu afscheid te nemen, maar er blijft een lijntje”, vertelt ze. Monique gaat namelijk drie dagen in de week aan de slag als hoofd van het parochiesecretariaat in de parochie Maria Sterre der Zee in Den Haag. “Er kwam in de zomer een vacature. Ik heb het secretariaat zelf mee mogen opzetten zeven jaar geleden vanuit mijn werk op het bisdom. Het is bijzonder om er nu zelf aan het werk te zijn.”

Een afscheidsbijeenkomst is nu door corona niet goed mogelijk. Wat had ze nog willen zeggen? “Ik wil iedereen bedanken voor de inspirerende ontmoetingen en ook voor het delen van lief en leed, dat toch vaak gebeurde tijdens cursussen. Ik ben dankbaar voor het vertrouwen dat ik heb gekregen en kansen die mensen me hebben gegeven, zowel collega’s als het hoofd Pastorale Dienstverlening en de bisschoppen. Ik heb het werk met veel plezier en enthousiasme gedaan. Ik ben elke dag met plezier naar mijn werk gegaan.”