“Voor pastorale beroepskrachten is het goed om zelf ook geworteld te blijven in het gebed”, zegt vicaris Egging tijdens de bijeenkomst voor priesters, diakens en pastoraal werkers van het vicariaat Rotterdam. De groep is op deze woensdagmorgen 30 mei te gast bij de zusters Maria Stella Matutina in Dordrecht. Na een gezamenlijk gebed met aanbidding en eucharistieviering in de kapel, deelden de sprekers Rob van Nerum en zuster Monica Raassen c.r.s.s. hun eigen praktijk en inzichten over het eigen gebed met de deelnemers.

Emiritus priester Rob van Nerum omschrijft zijn roeping met ‘Ora en Labora’. De in België geboren priester was eerst Trappist, maar miste het contact met de mensen. Hij trad in bij de fraterniteit van Charles de Foucauld en werd naar Rotterdam gezonden om te werken in de gezondheidszorg met dementerenden. Later werd hij priester en zette zich volledig in voor de zieken. Nu woont hij zelf in een verpleeghuis. Dagelijks brengt hij de communie bij bewoners, doet ziekenzalvingen en geeft antwoord op geloofsvragen. Zo beleeft hij zijn roeping Ora et Labora elke dag: “Ik voel me gelukkig tussen dementerende mensen. Ik heb alle tijd en sta open om naar hen toe te gaan. Dat ik dit kan doen en nog kan lopen ondanks mijn spierziekte is een genade.” 

In huis heeft hij een eigen kapel: “Ik vier er eucharistie, bid het brevier en heb veel momenten van stilte. In die stiltemomenten denk ik aan Jezus die zich ook terugtrok om te bidden. Ik ben ervan overtuigd dat Jezus liefdevol teruggetrokken was, luisterend naar zijn Vader. Als ik zelf in stilte ben, bid ik voor al die mensen die in het verpleeghuis wonen en werken. Het is niet denken voor jezelf maar samen denken met God. En dat wordt een gebed. Als je luistert, geeft dat weer inspiraties voor wat je moet doen in je dagelijks werk.”

Het gebed werkt bij Rob van Nerum door in de ontmoeting met mensen: “Ieder die ik ontmoet in het verpleeghuis is mijn broeder of zuster. Dan ontstaat er meer dan een gewoon contact. De Geest die in die persoon is en de Geest die in mij is, ontmoeten elkaar.” De emeritus priester gelooft vurig in het gebed: “Jezus zegt dat alles wat je in gebed vraagt, je gegeven zal worden. Daar heb ik veel voorbeelden van. Je moet geloven in je bidden.”

Klik op de video hieronder voor een fragment uit het gebed in de kapel bij de zusters Maria Stella Matutina:

Zuster Monica Raassen van de Reguliere Kanunnikessen van het Heilig Graf onderschrijft dat gebed zorgt voor inspiratie. Ze ervaart dat in haar dagelijks werk als pastoraal werkster. Toen in 2017 haar klooster, priorij Emmaus, sloot kwam ze alleen te wonen op de pastorie van Breukelen: “Ik had een meditatieruimte, maar als de klok voor het gebed niet gaat, er geen medezusters op je zitten te wachten en het werk in volle hevigheid doorgaat, is het lastig om steeds tijd te maken voor gebed. Ik ontdekte wel hoe belangrijk het gebed is. Je gaat iets missen. Als je de psalmen en de lezingendienst hoort, helpt dat je in dagelijks werk. Bijvoorbeeld bij een uitvaartgesprek. Dan weet ik welke tekst waar staat, dat geeft me inspiratie. Het gebed heb ik vrij snel weer opgepakt en ik zit nu elke morgen twintig minuten boven in de meditatieruimte. Ik gebruik het klein getijdengebed en boeken van de priorij.”

“We werken in de wijngaard van de Heer, maar als we niet af en toe ‘resetten’ gaan we voorbij aan God en aan onszelf.” Zuster Monica Raassen raakte bekend met de Ignatiaanse spiritualiteit nog voor ze intrad. “Dat heb ik geleerd van Ignatius: een vriendschap blijft alleen bestaan als je er aandacht aan geeft. Als je je vrienden nooit belt of met hen afspreekt, is het met de vriendschap snel gedaan. Zo is het ook met God. ’s Ochtends heb ik altijd een afspraak met God en daar wil ik tijd voor maken. Het is een bewust moment op de dag. Ze zeggen wel ‘een goed ontbijt helpt je de dag door’. Ik zou willen zeggen 'een moment van gebed en reflectie aan het begin van de dag, helpen je de dag door'.”

“Er zijn ook momenten dat er een woestijntijd komt: dat het gebed gewoon niet lukt en God even op vakantie lijkt. Dan is het de kunst toch vol te houden. Daar zit voor mij volharding in. Toch naar die plek gaan: zitten, stilte en horen wat er in de stilte spreekt. God heeft altijd verbinding met ons, de vraag is of wij ook verbinding met Hem hebben.”

“Reflectie vind ik een belangrijk onderdeel van het gebed. Aan het einde van de dag nog even terugkijken en God danken voor wat goed is gegaan. Maar ook reflecteren op de dingen die niet gegaan zijn zoals je had gehoopt, gewenst of bedoeld. Het is belangrijk om tijd voor te nemen, twee of drie momenten op de dag, voor rust en verbinding. In gebed zijn we nooit alleen. Er is op de wereld altijd wel iemand die met jou op dat moment samen bidt.”

Zuster Monica geeft de priesters, diakens en pastoraal werkers van het vicariaat Rotterdam de tip om regelmatig het verhaal van de Emmausgangers te lezen: “Het verhaal van de Emmausgangers gebruik ik ook wel als ik werk met mensen in het bedrijfsleven. Ook zij hebben meegemaakt dat ze teleurgesteld zijn, zijn weggelopen en zich afvroegen: waar ben ik in hemelsnaam mee bezig? Het is mooi dat íedereen zich in dat verhaal herkent. Als je het regelmatig leest, realiseer je je waar je hart van gaat branden. Want door de huidige situatie in ons werkveld is het risico groot dat het vuur van de Geest even gedoofd kan raken. Dan is het belangrijk om te bedenken vanuit welke bron je leeft en waar je ten diepste wilt zijn: bij God en onze medemensen.”

Na de inleidende woorden van de sprekers gingen de aanwezigen in tweetallen in gesprek over een aantal vragen die zuster Monica hen meegaf.