Op de zaterdagmorgen voor Pinksteren kwamen ruim 450 vormelingen en hun begeleiders samen in de kathedraal van Rotterdam voor de Vuurdoop. Zij volgden een gevarieerd programma met schriftlezing, gebed, zang, theater, actie, ontmoeting en workshops over de kracht van de Heilige Geest. In de workshops en ontmoetingen was er in dit Jaar van de Roepingen extra aandacht voor hoe God ieder van ons roept, en hoe de Heilige Geest in ons werkt om onze roeping te volgen.

Als de vormelingen de kathedraal binnenstappen is het buiten stormachtig weer. “Je zou kunnen zeggen dat het in de kerk elke dag code rood is”, zegt bisschop Van den Hende bij de opening van de Vuurdoop. “Want de rode kleur van het vormsel en het vuur, is altijd aanwezig in ieder van ons. Het is de Heilige Geest die ons geeft wat we nodig hebben om te geloven, om elkaar te dienen en steeds weer op weg te gaan met de woorden van Jezus.”

De bisschop legt uit hoe het voor de apostelen moet zijn geweest, toen zij de kracht van de Heilige Geest ontvingen: “De apostelen hebben lang gewacht op het ontvangen van de Heilige Geest, nadat Jezus was gestorven aan het kruis. Ze hebben gebeden: ‘Kom Heilige Geest.’ En toen de Geest van God kwam, werden hun harten opnieuw gevuld met zijn liefde, zijn wijsheid, en zijn vrede. Met die kracht van de Geest mogen ook wij nu op de weg van het geloof verdergaan.”

Om dat te symboliseren is bij de opening van de Vuurdoop het 'Pinkstervuur' ontstoken en in de kathedraal door speciale fakkeldragers doorgegeven. De voorbeden klinken in verschillende talen en verwijzen naar het Bijbelverhaal van het Pinksterfeest, waarin iedereen de apostelen hoort spreken in zijn eigen moedertaal.

‘Wat wil ik later doen?’ is voor jongeren een grote vraag bij het zoeken naar hun weg door het leven. “Dat is ook een roepingenvraag. Wat zou ik als persoon willen betekenen voor anderen?”, zegt Mgr. Van den Hende in het geloofsgesprek met de begeleiders. “Deze vraag gaat over God die voor ons een plan heeft. Hij laat je vrij om zelf keuzes te maken, maar Hij nodigt je uit om je roeping te volgen. Daarbij levert Hij maatwerk. We zijn voor Hem geen nummer in een massa, maar Hij kijkt persoonlijk naar ieder van ons. Roeping is persoonlijk, en tegelijkertijd is het gemeenschappelijk, omdat je verbonden bent met de vele andere roepingen.”

In de workshop ‘God roept ons allemaal’ daagt Samuel van der Bijl de vormelingen uit om na te denken over hoe ze de stem van God kunnen verstaan. Dat doet hij aan de hand van het Bijbelverhaal over Samuël die in de nacht zijn naam hoort roepen door God (1 Samuël, 3). “Je zult in je leven waarschijnlijk niet zo letterlijk je naam horen roepen, zoals in dit verhaal”, zegt de workshopleider tegen de vormelingen die in een kring rond een ontstoken kaars naar hem luisteren. “En toch roept God ons allemaal. Als we druk bezig zijn met huiswerk, computerspelletjes of afspreken met vrienden of vriendinnen, is het soms moeilijk om de stem van God te kunnen horen. Daarom is het goed om je af en toe terug te trekken in de stilte en tot God te bidden. Zo kun je ontdekken wat Hij van jou vraagt.”

Marjo Hoogenbosch legt in haar workshop uit dat je bij het vormsel het zegel van de Heilige Geest ontvangt, en Hem altijd mag vragen om een van zijn zeven gaven. ‘Raad’ is een van die gaven die de vormelingen als een van de eerste uitkiezen om meer over te horen: “Het mooie van de Heilige Geest is dat je hem altijd mag vragen om goede raad”, zegt pastoraal werkster Marjo Hoogenbosch. “Zo kun je de Heilige Geest vragen: ‘Mag ik raad van U ontvangen, zodat ik een goede keuze maak?’ Daarmee vraag je de Heilige Geest of de beslissing die je neemt, mag kloppen met hoe God het graag ziet.”

Na het gesprek over de gaven van de Geest gaan de vormelingen enthousiast aan de slag om als groep één filmpje te maken die later wordt vertoond. Daarmee laten ze hun mede-vormelingen zien hoe een situatie positief verandert als je de gaven van de Geest gebruikt in je leven, de gave van: wijsheid, raad, ontzag, kennis, band met God, inzicht en sterkte.

In andere workshops maakten de vormelingen kennis met mensen die hun roeping op bevlogen wijze volgen, zoals Anne-Rose van der Zwet die zich inzet voor lichamelijk gehandicapte kinderen in Bangladesh en Nepal, diaken Walther Burgering die werkzaam was als pastorale beroepskracht in de gevangenis, en Shirleni Blanken van Stichting Mara en projectleidster van M25 waarbij jongeren gehoor geven aan de oproep van Jezus om de werken van barmhartigheid te doen.

“Met de M25-groep bezoeken we bijvoorbeeld verpleeghuizen waar veel eenzame mensen wonen”, vertelt Shirleni aan de vormelingen die aandachtig zitten te luisteren. “Laatst bezochten we een verpleeghuis waarbij een aantal jongens van veertien jaar in gesprek gingen met een bewoner. De medewerker van het huis zei dat de man heel gesloten is en vaak weinig zegt. De jongens hebben wel een half uur met hem zitten praten over voetbal en meer. De medewerker had dit nog nooit meegemaakt en was verrast: hij bloeide helemaal op. Zo zie je dat hoe jong je ook bent, jij kunt wat betekenen voor een ander.” De vormelingen mochten in de workshop gelijk meedoen met M25 door een kaart te knutselen die later zal worden uitgedeeld in een verzorgingshuis. “Vorig jaar hebben we dat ook gedaan en de mensen waren zó blij. Je kunt je niet voorstellen hoe je iemand kunt opvrolijken met een klein gebaar.”

Tijdens de workshops namen de begeleiders van de vormelingen deel aan een geloofsgesprek met de bisschop of een van de vicarissen. Het evangelieverhaal waarin Jezus zijn leerlingen roept en zegt dat Hij hen tot vissers van mensen zal maken (Marcus 1, 16-22) vormde de basis voor het gesprek. “Jezus sluit hier aan bij iets wat de leerlingen al doen: het zijn vissers. Blijkbaar kan roeping aansluiten bij iets waar je al thuis in bent”, zegt vicaris Egging tegen de vormselbegeleiders. Het valt de groep op dat de leerlingen het roer radicaal omgooien en alles achterlaten om Jezus te volgen.

Een van de deelnemers vertelt in aansluiting daarop: “Ik was bij een ‘Are you ready’-dag met de vormelingen en dat ging over hoe je met je geloof omgaat. Daar gebruikten ze een beeld van God die met je meegaat in de kofferbak van je auto. De kijker kreeg de vraag of je alleen de kofferbak opendoet als je Hem nodig hebt. Of laat je je écht door Hem leiden? Bij het uitbeelden, kwamen de figuranten alleen op de plaats van bestemming als ze zich helemaal door God lieten leiden. Ik vond dat een mooi beeld, en ben er zelf ook over gaan nadenken in hoeverre ik God toelaat in mijn leven. Dat ik nu de vormelingen begeleid zie ik ook als een roeping en het is voor mij een verrijking voor mijn geloof. Om in de beeldspraak te blijven: ik heb de deur van de kofferbak teruggevonden om hem open te zetten voor God.”

“Daarmee is geloof van betekenis in je leven”, reageert vicaris Egging. “Vaak is geloof zo geworden dat we het pas erbij halen als wij het nodig hebben. Maar bij roeping is het andersom, het gaat over: waar ben jij nodig? Dat geldt straks ook voor de vormelingen als ze levenskeuzes gaan maken. Dat gaat niet alleen over: wat vind ik leuk? En: heb ik iets aan bagage uit de kofferbak nodig? Maar het gaat over: ik ben nodig!”

Om te herinneren aan het plan dat God met ieder van ons heeft, krijgen alle vormelingen van de bisschop aan het einde van de Vuurdoop de kaart ‘Hier ben ik’ mee naar huis. Het is een ID-kaart waarop zij hun naam en gegevens van hun doop, eerste communie en vormsel in kunnen vullen. Het zijn de sacramenten waarmee zij deel zijn geworden van de Kerk, en geroepen zijn om de liefde van Christus uit te dragen. Zo staat ook het sacrament van het vormsel in het kader van de zendingsopdracht van Christus die aan de Kerk als geheel is toevertrouwd.

• Klik op de foto hieronder om het hele fotoverslag te bekijken: