Tijdens de Nationale Roepingenweek (7 t/m 12 november) vond in de reeks ‘Tochtgenoten’ een online bijeenkomst plaats die werd verzorgd door pastoor Jeroen Smith, spirituaal van Vronesteyn. De aankondiging vermeldde: “Op je geloofsweg kom je tochtgenoten tegen die een onmisbare rol vervullen in je leven.” Bij deze online bijeenkomst ging het om de vraag naar het vinden van je roeping.

“De avond was voor iedereen die stappen wil zetten met zijn geloof en dan wel eens zegt: kwam er maar een e-mail vanuit de hemel…,” vertelt spirituaal Smith na afloop. “Waarom is het vinden van je roeping niet zo makkelijk? En hoe was dat bijvoorbeeld bij Charles de Foucauld?” Charles de Foucauld (1858-1916) werd op 15 mei van dit jaar in Rome heiligverklaard, op de dag dat ook pater Titus Brandsma heilig werd verklaard. “Met acht deelnemers uit heel verschillende parochies en van diverse achtergrond volgden we de ‘kronkelige’ roepingsweg van Charles de Foucauld en gingen daarover op deze avond met elkaar in gesprek.”

“Op school werd Charles de Foucauld een ‘nietsnut’ genoemd en in het leger ‘dikke Foucauld’. Tijdens militaire dienst in Afrika veroverde de woestijn zijn hart. Jaren zwierf hij daar rond en begon zijn zoektocht naar God en zijn roeping. Toen hij terugkwam in Parijs stuurde zijn gelovige nicht hem naar pastoor Huvelin. Deze hielp hem het geloof van zijn jeugd te hervinden. Charles werd er zo diep door geraak dat hij het klooster in wilde. Maar Huvelin hield hem drie jaar tegen. Het kon een bevlieging zijn, zo zei hij.”

Uiteindelijk trad Charles de Foucauld in bij de Trappisten. Maar hij verliet deze orde ook weer. “Na zeven jaar ging hij weer weg, want het was hem niet streng genoeg. Daarna leefde hij in Nazareth als kluizenaar en na zijn priesterwijding kon hij eindelijk terug naar de woestijn in Afrika. Daar leefde hij tussen de moslim-nomaden in een kluis. Zijn wens was dat er medebroeders zouden komen, maar tot aan zijn dood kwamen die niet. Hij stierf eenzaam, door een geweerschot van een zestienjarige overvaller.”

Pas decennia later ontstonden de groepen die Charles voor ogen had: de kleine broeders en zusters van Jezus. “Zijn geschriften blijven mensen helpen op hun weg van geloof, zeker in deze tijd, die voor de Kerk een beetje woestijn is”, aldus pastoor Smith. En hij noemt nog maar eens de kronkelige weg die Charles de Foucauld ging: “Van ‘nietsnut’ naar ‘avonturier’, tot Trappist, priester, kluizenaar.” Met als rode draad: “God bleef aankloppen.”

“In de uitwisseling op deze avond hebben we stil gestaan bij de mensen die ons op onze geloofsweg hebben geïnspireerd. Ook deelden we hoe wij zelf proberen onze roeping te vinden of te beleven. Want ook voor ons geldt: God blijft aankloppen”, aldus de inleider die de avond afsloot met een concrete vraag aan de deelnemers: “Aan welk aspect van je geloof zou je de komende Advent meer aandacht willen geven? En hoe?”