Actueel en relevant, dichtbij en bijzonder. Met die woorden vertellen Tim Jochems en Martijn Lambert over de heiligverklaring van pater Titus Brandsma. Zij waren erbij toen paus Franciscus hem op 15 mei heilig verklaarde in Rome. Tim en Martijn komen uit de parochie De Heilige Familie, uit Oude-Tonge en Achthuizen.

Waarom wilden jullie de heiligverklaring meemaken?

Tim: “We hadden al langer het voornemen om naar Rome te gaan. De afgelopen jaren ging dat niet vanwege corona. Dus toen we hoorden van de heiligverklaring dachten we: als er één moment is om naar Rome te gaan, dan is het dit wel. Dus zo is het gekomen. Ik zei tegen Martijn: dit maak je maar één keer mee.”

Wat is bijzonder aan deze heiligverklaring?

Martijn: “Dat het zo dichtbij is. De pater karmeliet die het wonder heeft ontvangen, leeft nog gewoon. Tim staat er zelfs mee op de foto. Pater Titus is een Nederlander en ook op die manier dichtbij. Dat is heel bijzonder.”

Tim: “Op radiofragmenten kun je hem horen spreken, je kunt gewoon zijn stem horen. Er zijn veel filmbeelden van hem. Veel wat hij heeft geschreven is bewaard. Dus het is heel tastbaar. Heiligen van lang geleden leefden echt in een andere tijd. Dat is bij Titus Brandsma niet zo.”

Martijn: “Bijzonder aan hem is natuurlijk zijn betekenis voor de journalistiek. In zijn tijd stond de journalistiek onder druk door Duitsland. En kijk nu naar bijvoorbeeld de situatie met Rusland. Dat maakt Titus Brandsma heel actueel en relevant voor nu. Het brengt hem dichtbij.”

Wat verwachtten jullie van tevoren?

Martijn: “Nou niet hoe het liep en dat we zo dichtbij kwamen te zitten. Wij hadden ons aangemeld voor kaartjes voor de heiligverklaring. Ik kreeg een bevestigingsbrief waar de namen verkeerd op stonden - mijn naam, Martijn Lambert, was de heer Martijn en mevrouw Lambert geworden - maar dat zou geen probleem zijn, omdat het gewoon over twee kaartjes ging. Maar in Rome ging het toch mis.”

Tim: “Ja, daar stonden we dan… Maar gelukkig werd het opgelost via de Friezenkerk. Ik kreeg twee oranje kaarten in mijn handen. Op het Sint-Pietersplein werden we via de Zwitserse Garde naar voren gestuurd. We dachten: dan zitten we vast op de tweede rang. Maar daar werden we nog verder naar voren gehaald. En zo kwamen we in het vak bij Minister Hoekstra en burgemeester Bruls van Nijmegen te zitten. In ons vak zat ook de rector magnificus van de universiteit van Nijmegen met zijn ambtsketen om. Dezelfde ambtsketen die Titus Brandsma heeft gedragen als rector magnificus van die universiteit. Zo tastbaar. Dat vond ik ook heel bijzonder.”

En hadden jullie een bepaalde verwachting vooraf?

Tim: “Ik had al wat van en over pater Titus gelezen. De heiligverklaring was bijzonder om mee te maken, maar qua viering was de dankviering de dag erna in de Sint Pieter eigenlijk nog het meest bijzonder. Het was een mis met alles erop en eraan, mooie muziek, veel priesters en kardinaal Eijk had een hele mooie homilie. Ik heb die viering via internet al een paar keer teruggekeken.”

Martijn: “Ik wist in grote lijnen wel wie Titus Brandsma was en ik had veel zin om naar Rome te gaan. Maar vanaf het begin van de reis ging hij meer voor me leven. Al in het vliegtuig kwamen we Nederlanders tegen en iedereen die we ontmoetten vertelde over de betekenis die Titus voor hem of haar heeft. Al die verhalen maakten dat hij voor mij ook meer ging leven. Ook heel bijzonder in dat verband was de wake op zaterdagavond voorafgaand aan de heiligverklaring. Toen werden in de Sint-Paulus Buiten de Muren tijdens een viering met de karmelieten stukken uit het leven van pater Titus gedeeld.”

Wat heeft het meeste indruk op je gemaakt?

Martijn: “Dat mensen door Titus Brandsma op het spoor van de katholieke Kerk zijn gezet. Ik heb mensen gesproken die vertelden dat ze door hem het katholicisme hebben ontdekt. Mensen die echt door hem geraakt zijn, die vertelden dat de heiligverklaring voelde als een feest en de eer die hem toekomt.” Tim: “Ja, wat Martijn zegt, de erkenning voor Titus en dat er zoveel mensen op afkwamen. We hebben ontzettend veel Nederlanders gezien en gesproken.”

Op tv was een indrukwekkend moment tijdens de heiligverklaring dat een reliek van Titus Brandsma naar voren werd gebracht: een stukje stof van een habijt dat hij heeft gedragen en as van mensen die stierven in Dachau.

Tim: “Daaraan zie je dat hij als heilige een van ons was, één met de andere mensen die zijn omgekomen in Dachau. De Duitsers wilden hem letterlijk weg hebben, echt helemaal weg hebben, maar dat is niet gelukt.” Martijn: “Er is niets meer van hem over, maar waar hij voor stond vanuit het katholieke geloof en zijn persoonlijke band met Jezus, leeft nog. Je kunt van alles doen om mensen op te sluiten, ze weg te stoppen, maar uiteindelijk gaat het goede geluid nog voort en is het sterker dan de dood.”