Begin juni (2-6 juni) reisde een groep van meer dan 70 pelgrims en ongeveer 35 vrijwilligers vanuit het bisdom Rotterdam naar Banneux voor een vijfdaagse bedevaart. De bedevaart werd georganiseerd door Caritas Banneux bisdom Rotterdam, dat dit jaar het 70-jarig jubileum viert (1953-2023). Van 15 januari tot 2 maart 1933 verscheen de Maagd Maria acht keer aan de 11-jarige Mariette Beco als “Maagd van de Armen” en in 1952 werden de verschijningen erkend door de Kerk. Op zaterdag 3 en zondag 4 juni nam bisschop Van den Hende deel aan de bedevaart. Op zondag was de bisschop hoofdcelebrant in de internationale hoogmis op het heiligdom. Op zaterdag sloot de bisschop aan bij de lichtprocessie van de pelgrims.

Vanuit hun verblijf op het heiligdom maken de bedevaartgangers bij de lichtprocessie lopend en per rolstoel, een brandende kaars in de hand, een kleine tocht over het heiligdom. De lichtprocessie wordt afgesloten in een van de kerken op het heiligdom. “De vlam van deze kaarsen is niet alleen bedoeld om onze weg te verlichten”, zegt de bisschop in de korte gebedsviering. “Het vlammetje is het symbool van het licht van ons geloof, het geloof dat we met elkaar mogen delen en met Maria. Zij heeft zich in groot geloof toevertrouwd aan God en ze heeft Jezus Christus ter wereld gebracht die het licht van de wereld is. Onze kaarsjes, onze lichtjes, helpen ons om met het geloof in ons hart de weg in ons leven te vinden. Met Maria als een groot voorbeeld van geloof.”

Een bijzonder moment in de gebedsviering is wanneer vrijwilligers namens hun collega’s een kaars aansteken en een gebed van toewijding uitspreken. Dat gebeurt namens de verpleging en verzorging, namens de brancardiers, de huishoudelijke dienst, namens artsen en namens alle gasten voor de zieken in de ziekenhuizen en verpleeghuizen, in bejaardenhuizen of eenzaam in hun eigen huis. Paula Opstal is de laatste die zo een kaars brandt. Zij doet dit namens het bestuur van Caritas Banneux: “Als wij deze kaars opsteken, hopen en bidden wij dat God op voorspraak van Maria ons werk mag blijven zegenen en vruchtbaar doet zijn voor zieken en gezonden.” Elk gebed wordt kracht bijgezet vanuit de kerk met een Weesgegroet.

Gerard de Bruijn uit Nootdorp is een van de vrijwilligers. Hij is penningmeester van Caritas Banneux en vertelt: “Toen ik stopte met werken wilde ik wat anders gaan doen. Via mijn schoonzus kwam ik in contact met Banneux. Ze zochten brancardiers, mensen die rolstoelen kunnen duwen en voor het praktisch werk. Het beviel meteen de eerste keer zo goed, dat ik actief ben gebleven. Ik was jarenlang heel veel opgetrokken met mijn moeder die zwaar invalide was. Toen zij gestorven was zag ik om mij heen dat er heel veel andere mensen hulp nodig hadden. Banneux pakte me en deed me goed. Overigens samen met mijn vrouw. We hebben al die jaren samen gedaan en het zit ook wel een beetje in de familie. We zijn hier wel eens met zes mensen geweest uit de familie als vrijwilliger.”

“Het is de combinatie van het sociale en het katholieke geloof dat me altijd erg heeft beziggehouden”, vertelt hij. “Maria is een moeder. Ze is ook mijn moeder. Met Maria kom je tot de Zoon. Dat is een belangrijk aspect van mijn leven. Ik zie hier heel veel kleine wonderen gebeuren. Ik heb nog nooit iemand gezien met een rolstoel die hier wandelend vertrok. Maar ik heb wel heel vaak mensen gezien die hier naartoe komen met een zware rugzak, met problemen en veel verdriet, en die er als ze naar huis gaan weer even tegen kunnen. Hun rugzak is lichter. Ze zijn alles niet kwijt, maar het is weer draaglijker geworden. Ik heb een tante gehad die ook jaren meeging naar Banneux. Tegen de kinderen thuis zei ze altijd: ik ga een paar dagen op vakantie. Maar het was anders. Ze ging hier naartoe om haar rugzakje leger te maken. Terug in de bus zat ze altijd achter me en dan zei ze me: ik kan er weer even tegen tot de volgende keer. Dat zijn de kleine wonderen van Banneux, zoals ook in Lourdes: mensen krijgen kracht om te dragen wat ze moeten dragen.”

Theo van Veldhuizen komt net als Gerard de Bruijn uit Nootdorp. “Het was moeilijk de eerste keer om hier naartoe te gaan”, vertelt hij. “Ik dacht: dat is niet iets voor mij, want ik ben niet zo heilig of vroom.” Hij liet zich overhalen en was meteen verkocht. “Je moet niet te gauw denken dat dit niks voor je is”, zegt hij nu, vele bedevaarten later. “Toen ik voor het eerst meeging was ik nog niet ziek. Mijn herseninfarct kwam later pas. Ik ben daarvan behoorlijk opgeknapt. Ik kan een stukje lopen, maar ben heel gauw moe. Twee jaar geleden heb ik een zoon verloren. Daar denk ik dan ook heel veel aan. De vragen die ik heb zullen nooit opgelost worden. Daarom schiet ik ook soms vol als ik in de kerk ben.”

“Het doet me heel veel deugd om hier te zijn. Het is zoiets moois allemaal wat hier gebeurt. Ik ben gelovig en ben negen van de tien keer op zondag in de kerk, maar dit gaat er nog een stapje bovenuit. Als ik over mijn geloof praat, zeggen mensen wel: joh, je bent gek, die poppenkast. Dat mogen ze vinden, maar ik denk daar anders over en ik ben blij dat ik mijn geloof heb. Ja, als je hier bent dan heb je wel wat met Maria. Ik ben dankbaar voor wat ik heb en de vriendin die ik in Joke heb. Ik bid elke avond uit dankbaarheid, dat we er nog zo mogen zijn en dit allemaal mogen beleven.”

Caritas Banneux organiseert meerdere bedevaarten in het jaar: eendaagse, tweedaagse en vijfdaagse bedevaarten. “We kunnen wel wat extra hulp gebruiken”, zegt penningmeester Gerard de Bruijn desgevraagd. “Met name mensen die het bestuur willen versterken. Het zou mooi zijn als mensen gewoon een keer meegaan en hier meemaken hoe prachtig het is om dit voor mensen te mogen organiseren.”

Bekijk de foto's

Klik op de foto voor een vergroting en op de pijltjes om te bladeren.