In het rooms-katholiek zorgcentrum Roomburgh in Leiden woont rector Hofstede (89). Hij heeft als inwonend priester dagelijks te maken met het isolement waarin bewoners van Roomburgh terecht zijn gekomen door het coronavirus. Voor het zorgcentrum geldt een strikte quarantaine en ook de ouderen in de aanleunwoningen leven geïsoleerd.

“Gelukkig is er nu geen enkele besmetting in het zorgcentrum”, vertelt rector en oud-pastoor Harry Hofstede. Hij woont in een aanleunwoning direct grenzend aan het verzorgingshuis. Een strategische plek vindt hij zelf, omdat het gunstig ligt ten opzichte van de bewoners en de kapel in het huis. Als rector heeft hij daar de gebruikelijke pastorale taken die iedere zielzorger heeft.

“Mijn pastorale werk is uiteraard wel bemoeilijkt door corona”, vertelt rector Hofstede. “Normaal heb ik contact met het hele huis, maar ik mag nu het zorgcentrum niet in door de strenge isolatie.” Dagelijks belt hij met bewoners in de aanleunwoningen, ongeacht of ze wel of niet katholiek zijn. “Zo kan ik toch wat opbeuring brengen en telefonisch een zegen uitspreken. Bijzonder is dat ook de niet-katholieke bewoners het erg waarderen als ik hen vraag of ze de zegen willen ontvangen.”

“Laatst belde ik met een mevrouw die gordelroos in haar gezicht heeft. Ik weet hoeveel pijn dat kan doen. Ze is zelf van gereformeerde huize, maar ze was blij dat ik belde en ze haar verhaal bij me kwijt kon. Ik vroeg of ik haar de zegen mocht geven en ze antwoordde: ‘Graag, alstublieft’. Daarna heb ik haar weer gebeld en ze vertelde dat ze een rustige nacht had gehad.”

Rector Hofstede kan nog wel naar de kapel voor de eucharistievieringen. De viering en ook het rozenhoedje dat hij vooraf bidt in de kapel, is voor de bewoners van het zorgcentrum in beeld en geluid te volgen via een huislijn. “De plechtigheden van de Goede Week heb ik op die manier ook kunnen vieren.” De paaskaars van het zorgcentrum werd naar de Heilige Lodewijkkerk in Leiden gebracht voor de Paaswake. “Via een livestream vanuit die kerk kon ik volgen hoe onze kaars plechtig werd ontstoken.”

De priester is blij met de digitale middelen die er nu zijn en maakt er graag gebruik van. “Ik kom uit de tijd van voor de oorlog en het was toen zeldzaam om alleen al een telefoon te hebben. Als we wilden bellen, moesten we naar de kruidenier aan de overkant. Het is denk ik de kunst om te kijken wat je wel of niet kunt doen met de middelen die er zijn.”

Vanuit de zorginstelling en daarbuiten krijgen bewoners support om de quarantaine vol te houden. Rector Hofstede is dankbaar voor die ondersteuning. “De inzet van het verzorgend personeel is geweldig en heel verrassend met allerlei attenties. Toen we net in quarantaine zaten, hebben we bloemen gekregen van kwekers uit de bollenstreek. Ook komen er af en toe mensen muziek maken op het plein. En nu we de boodschappen niet zelf kunnen doen, brengt de supermarkt die naar ons toe.”

De rector dacht ook na over wat bewoners van de aanleunwoningen zelf onderling kunnen organiseren. “Ik heb het voorstel gedaan om een soort thuisfront naar elkaar te vormen. Dat mensen degenen die naast hen wonen wat in de gaten houden door hen op te bellen of even op het raam te kloppen als iemand niet te bereiken is. Dat thuisfront komt al aardig van de grond.”

De rector wil ook een nieuw initiatief starten om met de bewoners van ‘het thuisfront’ een kaartje te schrijven of een tekening te maken voor de mensen in de zorginstelling waarvan een groot deel lijdt aan dementie. Hij verwacht veel steun voor dit initiatief.

Daarnaast werkt hij graag mee aan een initiatief van een stafmedewerkster, ‘lichtstraaltjes’ genaamd. Eén keer in de twee weken verschijnt een 'lichtstraaltje' voor de bewoners, waarvoor hij de tekst voor een korte overdenking levert. De overige bijdragen worden door de stafmedewerkster verzameld. De meditatie van de tweede aflevering gaat over het verhaal van de Emmausgangers dat verrassend goed past bij deze coronatijd. “Het geloof van de Emmausgangers werd zwaar op de proef gesteld en ook ons geloof nu. We hebben elkaar aan het begin van het jaar nog een gelukkig of een gezegend 2020 toegewenst. Maar het loopt allemaal anders.”

“De Heer verrijkte de Emmaüsgangers met een andere blik. Kunnen we van dit verhaal leren dat het aanvaarden van het kruis de weg was die Christus moest gaan om zo zijn heerlijkheid binnen te gaan? Zou dit ook ons op weg kunnen helpen om deze beproeving van het coronavirus te aanvaarden?”

De inzet van de rector is een eigen bescheiden bijdrage te leveren aan wat anderen binnen de zorginstelling doen, van de directeur tot en met het werk van degenen die de dagelijkse klusjes moeten opknappen. Wel hoopt hij dat we deze periode snel achter ons kunnen laten en hij weer mensen kan ontvangen in de kapel, bewoners mag bezoeken en de communie weer mag rondbrengen. Rector Hofstede: “Ik voel me nog best tot het nodige in staat, dank zij de Lieve Heer en zijn genade.”