“De bijdragen van alle mensen zijn nodig voor de zending van de Kerk.” Dat zei bisschop Van den Hende tijdens een inleiding in de parochie Pax Christi. De bisschop was daar op woensdag 13 maart te gast. Op uitnodiging van het pastoraal team vertelde de bisschop in de parochiezaal in Woerden over “dienen”. Maar niet alleen dat. De bisschop was gevraagd om daarbij in te gaan op en het te verbinden met collectes.

“Regelmatig krijgen wij als pastoraal team de vraag: waar zijn al die collectes toch voor nodig?” licht pastoraal werker Janneke Stam de vraag aan de bisschop toe. Tijdens de uitwisseling op deze avond komen ook andere vragen omtrent de financiën van de parochie aan bod. Menigeen is goed op de hoogte van de financiële kant van het parochieleven. Maar ook is het zo dat mensen soms denken dat het pastoraal team door het bisdom wordt betaald, terwijl dit gebeurt vanuit de bijdragen van parochianen.

Allereerst vertelt de bisschop op deze avond over het dienen als integraal onderdeel van de drievoudige zending van de Kerk. “De parochie is een gemeenschap van gelovigen, waar het nodige gebeurt aan verkondiging, het vieren van de sacramenten en het dienen. Dat is de zending die aan de Kerk is toevertrouwd”, aldus de bisschop. Hij benadrukt dat het dienen niet beperkt is tot caritas en diaconie als afzonderlijke taak in de parochie. “Dienen doe je ook als je je geloof beschikbaar stelt en aan anderen vertelt over je geloof, bijvoorbeeld bij de voorbereiding van nieuwe generaties op de sacramenten. En dienen is geworteld in Jezus die is gekomen om te dienen en niet om gediend te worden” (Matteüs 20, 28).

“Collectes zijn nodig om als parochie je werk te kunnen doen. Of het nu gaat om het vieren van de liturgie en de sacramenten, het verzorgen van catechese en geloofsverkondiging, of caritas en naastenliefde”, zegt de bisschop. “Collectes hebben een bijzondere plek in ons geloofsleven, want ze vinden plaats in de liturgie. Je gooit geen geld in een mandje bij wijze van entree tot de kerk en ook niet bij de uitgang om weer naar buiten te mogen. Nee, de gaven worden verzameld rond het altaar op het moment dat brood en wijn worden aangedragen voor de viering van de eucharistie. Daar voegt ieder die meeviert in de kerk zijn bijdrage aan toe.”

“Geef je wat je toevallig op dat moment in je zak hebt zitten?” vraagt de bisschop. “Of denk je na over de vraag wat de Kerk nodig heeft? Op het terrein van vieren, dienen en leren zijn er veel dingen waar geld voor nodig is. In de parochie kun je daar een collectebeleid en een rooster voor een aantal maanden voor uitdenken, zodat de collecte meer is dan alleen het mandje rond laten gaan. Parochianen willen graag weten waar het geld aan besteed wordt. Dat kun je inzichtelijk maken. Je kunt terugkoppelen over de opbrengst in het parochieblad en op de parochiewebsite, zodat mensen kunnen zien: het was een goede collecte, we hebben het met elkaar weer bijeengebracht.”

De bisschop geeft aan dat je daar een zekere focus bij kunt kiezen op de momenten in het jaar. Een bijdrage vragen voor het onderhoud van de verwarming voelt in de winter urgenter dan in de zomer. Maak het relevant, bepleit de bisschop: “Want je wil niet samen klappertandend de eucharistie vieren, maar er met je hart bij kunnen zijn.” Datzelfde geldt voor collectes die je wil inplannen voor catechese en voorbereiding op de sacramenten. Ook daarvoor zijn bepaalde zondagen met name geschikt. Evenals de collectes voor de caritas.

“Collectes horen bij ons kerkelijk leven, omdat ze ons helpen om het vieren en het leren en het dienen concreet mogelijk te maken”, vervolgt de bisschop. “Dat is niet beperkt tot de eigen parochie. De Adventsactie en de Vastenactie gaan over de noden van mensen verder weg. Dan kun je natuurlijk zeggen: dan gaat het niet over onze verwarming, niet over onze catechese, niet over onze bezoekgroep. Maar het gaat wel over de Kerk die wereldwijd verbonden is als een netwerk van liefde. En hoe mooi is het dan als we hier iets kunnen doen voor mensen daar. Als we hier kunnen laten merken dat onze dienstbaarheid ook concreet is voor hen.”

Het dienen in de parochie kan zeker ook in het kader van caritas en diaconie steeds nieuwe uitdrukkingsvormen krijgen, zegt de bisschop tot slot. Op veel plekken is eenzaamheid een probleem en kun je dat proberen tegen te gaan. Op andere plekken hebben mensen moeite om aan voldoende goed voedsel te komen. Dan helpen parochies mee met inzamelingen voor de voedselbank. “Het kan ook zijn dat het nodig is om bij concrete vormen van diaconie een beroep te doen op de talenten van mensen als ledematen van het lichaam van Christus”, zegt de bisschop.

“Dat we als geloofsgemeenschap het lichaam van Christus mogen vormen betekent ook dat we om elkaar denken en geven. ‘Lichaam van Christus’ verbindt ons met het sacrament van de eucharistie waar we de liefde van de gekruisigde en verrezen Heer ontvangen, zijn lichaam en bloed, en tevens met de diaconie, wanneer wij in Christus’ naam onze naaste dienen. Want in het lichaam geldt: als één lidmaat lijdt, delen de anderen in de pijn” (cf. 1 Korintiërs. 12, 26).