Na de conferentie over De Missionaire Parochie, die op 24 en 25 maart plaatsvond in Breda, keerden deelnemers geïnspireerd huiswaarts. Pastorale teams en parochievrijwilligers blikken terug en kijken vooruit.

Nella Davelaar (41) is bestuurslid van de Haagse parochie Maria Sterre der Zee. Zij vond de opkomst indrukwekkend. “Het waren twee doordeweekse dagen, maar we waren toch met zoveel mensen. Dat geeft aan dat parochievernieuwing speelt, het verlangen naar vernieuwing is groot.” Davelaar was een fervent Wereldjongerendagen-ganger. Na haar dertigste hield dat vanwege de leeftijdsgrens op. “Maar als je heel lang vrijwilliger in de kerk bent dan heb je soms juist dit soort activiteiten nodig om het vuur brandend te houden. Vandaar dat ik erg uitkeek naar de conferentie.”

En die heeft haar niet teleurgesteld. Er was voor Davelaar veel herkenning in de verhalen van hoofdspreker Mallon. “Hij vertelde bijvoorbeeld over alle fouten die hij had gemaakt en hoeveel vrijwilligers het hem had gekost. Ik denk dat dit ook iets is dat wij echt moeten weten, dat het niet altijd in één keer goed gaat. We hebben natuurlijk te maken met steeds minder vrijwilligers, maar ook met het feit dat leden van het pastoraal team minder tijd hebben om vrijwilligers goed te begeleiden. Het was fijn te horen dat andere kerkvrijwilligers hetzelfde meemaken, tegelijkertijd was het mooi te horen hoe sommige parochies desondanks aan parochievernieuwing doen.”

Mariogenia Navarro (30), vrijwilligster in dezelfde Haagse parochie, is door de conferentie aan het denken gezet. “Ik vraag mij nu vaak af: Wat moeten wij anders doen om de kerk weer bloeiend te maken? Dat mensen zich weer fijn genoeg voelen om regelmatig te komen?” Wat haar het meest is bijgebleven is het antwoord van ‘de 16 procent’. “Je hebt 16 procent van de mensen in de kerk nodig die met dezelfde visie aan de slag gaan met parochievernieuwing. Maar zestien procent! Dat percentage motiveert uiteindelijk andere parochianen.”

Wat Navarro als vrijwilliger nu voor haar parochie hoopt? “Dat we met elkaar gaan zitten en bespreken hoe we die verandering willen bewerkstelligen. En het ook echt dóén. Verandering kost tijd, dat kan niet in één keer.” Zelf heeft ze al een idee wat ze als individu kan doen binnen haar eigen parochie. “Ik wil de andere vijf geloofsgemeenschappen binnen onze parochie bezoeken op de zondagen. Ik wil deze mensen leren kennen. Natuurlijk voel ik mij het veiligst en het fijnst in mijn eigen kerk, maar dit is voor mij een eerste stap naar de toekomst. Mijn grootste wens is dat mensen zonder moeite ook naar andere kerken binnen onze parochie gaan. Dan ben ik helemaal blij.”

Janneke Stam is pastoraal werkster in de parochie Pax Christi (Woerden e.o.). Het voornemen was om met drie vrijwilligers en twee teamleden deel te nemen aan de conferentie. Door een aantal coronabesmettingen moesten helaas enkele mensen verstek laten gaan. Hoe kijkt zij terug op de conferentie? “Ik had al eerder het boek van Mallon gelezen en natuurlijk vooraf het conferentieprogramma bekeken. Dus qua inhoud was ik wel engszins op de hoogte. Maar de positieve ‘vibe’ op de conferentie verraste me.”

Een parochievrijwilliger die deelnam schreef na afloop een artikel voor het parochieblad. De inleidingen van Mallon enthousiasmeerden vertelt hij daarin. En hij schrijft: “Onder aan de streep is de constatering dat er veel kansen liggen. Ook binnen onze eigen mooie parochie. Met de nodige inspiratie keerden we huiswaarts en we kijken ernaar uit om met andere parochianen hier op voort te borduren.”

Als het gaat om dat voortborduren op de conferentie, zegt Janneke Stam: “We moeten nadenken over de accenten die we leggen in ons pastoraal beleid. Bijvoorbeeld inzetten op catechese. Enerzijds op pure basale kennis van de leer van de Kerk: wat zijn onze fundamenten? En anderzijds op inwijding, mystagogiek. We hebben daar nu nog geen visieplan voor. Denk onder andere aan het starten van Alpha cursussen. We merken al in onze parochie dat er honger is naar kennis. De diverse bijbelgroepen die we hebben lopen goed.”

Is het gelukt om de mensen die er niet bij konden zijn bij te praten? “Zeker. Ook omdat de thuisblijvers online hebben meegedaan. Dat kon omdat de inleidingen tijdens de conferentie werden gestreamd op YouTube. Ook hebben er inmiddels bijeenkomsten van de pastoraatsgroepen plaatsgevonden met de aandachtsvelden vieren, dienen, leren en gemeenschapsopbouw. Daar konden we de inhoud delen. En ook via het parochieblad.” De komende tijd zal een aantal zaken in de parochie bij elkaar worden gebracht met het oog op een nieuw beleidsplan: de ervaringen vanuit de conferentie én de ervaringen van de gesprekken die in de parochie zijn gehouden vanwege de bisschoppensynode ‘Voor een synodale Kerk’.

• Lees ook: De Missionaire Parochie: “Zijn wij zoals Jezus met mensen begaan?” (d.d. 1 april 2022)