Gebed is niet iets waar mensen altijd gemakkelijk over praten in deze tijd. Daarom spraken in maart geestelijk verzorgers tijdens een expertmeeting over het thema: Gebed in het hart van de geestelijke verzorging. De bijeenkomst op donderdag 15 maart vond plaats op het bisdomkantoor in Rotterdam en werd georganiseerd door Emile Boleij, bisschoppelijk gedelegeerde voor de zorg. Broeder Thomas Quartier osb hield deze middag een inleiding over ‘kiemcellen van gebed’.

Broeder Thomas Quartier sprak over benedictijnse impulsen voor de geestelijke verzorging met persoonlijke voorbeelden en ervaringen. Hij vertelt na afloop: “Hoe maak je zelf tijd en ruimte voor gebed en hoe doe je dat met cliënten? Deze twee vragen probeerde ik in mijn lezing te belichten vanuit mijn eigen benedictijns perspectief. Benedictus vraagt alle aandacht voor een vaste structuur in het gebed (RB 43) en een ruimte waar niets anders gebeurt – de ‘bidplaats’ (RB 52). Is dat realistisch en wenselijk binnen de huidige zorgverlening?”

Emile Boleij: “Voor gebed is tijd en ruimte nodig. In de praktijk van de geestelijke verzorging zijn die er niet altijd. Niet in alle huizen en ziekenhuizen is er bijvoorbeeld een stilteruimte of kapel en niet iedere cliënt heeft een eigen kamer, waar hij of zij zich terug kan trekken. Waar in het klooster gebed de orde van de dag bepaalt, is dat in zorginstellingen heel anders.”

In de uitwisseling wordt duidelijk hoe geestelijk verzorgers hierin een weg zoeken en vinden. Emile Boleij: “Kiemcellen van gebed zijn in de geestelijke verzorging te vinden in het samen stil zijn of bidden als afsluiting van een gesprek, in de gebeden opgetekend in de intentieboeken in de stilteruimtes, in het aansteken van een kaarsje, in de vraag om te bidden op een ander tijdstip, in een schietgebedje voor een belangrijk moment, of de vraag van iemand om aan hem of haar te denken.”

Broeder Thomas: “Je eigen gebedshouding kan sterk van de mensen in je omgeving verschillen. De een zal behoefte hebben om zich voor de geschonken momenten terug te trekken, de ander ze juist midden in het werk beleven. Goed of fout bestaat daarbij niet, als je er maar zorg voor draagt. Dan zorg je namelijk ook goed voor de mensen die steun nodig hebben. Zorg voor gebed is een directe zorg voor de mens.”

• Deze bijeenkomst sloot aan bij het diocesane Jaar van Gebed