Op zondag 21 mei wordt Arno Aardoom (45) tot diaken gewijd voor het bisdom Rotterdam, als stap op weg naar de priesterwijding. In de aanloop naar de wijding, kort voor de retraite die daarop de laatste voorbereiding is, vertelt hij over zijn roeping.

“Ik ben geboren in Dubbeldam, een dorpje dat bij Dordrecht hoort, in een omgeving met prachtige polders in een mooi natuurgebied. De prachtige natuur heeft me altijd al wel op het spoor gebracht van de grootsheid van de schepping en God. Ik ben gelovig opgevoed. Mijn vader is protestants, mijn moeder katholiek. De ene week gingen we naar de ene kerk, de andere week naar de andere. Na de katholieke basisschool volgde de protestants-christelijke middelbare school. Ik heb beide geloofstradities als verrijkend en mooi ervaren. Maar vanaf het begin was er toch altijd de aantrekkingskracht van het heilige en de aanwezigheid van God in de sacramenten die we vierden in het kleine katholieke kerkje in Dubbeldam.”

“Geloof was onderdeel van het gezin en het leven. God en geloof hoorden er altijd heel vanzelfsprekend bij voor mij, met ook een verlangen om me daarop te richten. Ik studeerde Bestuurskunde aan de Erasmus Universiteit als voorbereiding op een baan bij de overheid. Maar de Kerk bleef ook trekken en Gods plan met mijn leven. Mijn interesse voor theologie begon ook te groeien, omdat ik het geloof ook beter wilde begrijpen en antwoord zocht op tal van vragen zoals: Hoe ziet de Kerk de mens? Hoe kijkt de Kerk naar de schepping? Hoe kijkt de Kerk naar zichzelf? Wat betekenen precies die sacramenten waar ik me toe aangetrokken voel? Dat soort vragen. Bij mijn verlangen om iets met het geloof te doen was ook priester worden een optie. En opeens merkte ik, in het laatste jaar van mijn studie Bestuurskunde, bij mezelf de moed en kracht om de stap te zetten en contact op te nemen met Vronesteyn. Vanaf het moment dat ik daar binnen stapte voelde het goed. Zo ben ik begonnen met de opleiding theologie aan de universiteit en een proces van onderscheiding om mijn roeping te onderzoeken.”

“Dat heeft een aantal jaren geduurd. Ik kwam erachter dat ik een erg geromantiseerd beeld had van het priesterschap en merkte: priesters zijn gewoon mensen, met hun tekortkomingen en gebreken. Dat was toch een soort reality check. Er kwamen verschillende dingen samen, waardoor ik me afvroeg: is dit mijn roeping, of moet ik toch kiezen voor een huwelijk en een gezin? Ik was er nog niet uit. Dus mijn geestelijke begeleider zei: neem wat afstand, ga maar aan het werk, doe ervaring op, ontdek wie je bent en wat je wil en als de roeping tot priester authentiek is, dan komt dat vanzelf een keer terug.”

“Dat is voor mij een heel goed advies geweest. De keuze om priester te worden moet je niet forceren. Ik ben gaan werken bij de Sociale Verzekeringsbank als leidinggevende en werd actief als vrijwilliger in de parochie en leerde zo ook het kerkelijk leven beter kennen. Zowel het werk en mijn inzet binnen de Kerk hebben mij veel gebracht en onder andere geleerd dat God mensen roept van vlees en bloed, met goede kanten en minder goede kanten. En hoe we als christen allemaal geroepen zijn tot heiligheid en om te groeien in liefde, in zuiverheid en in deugdzaamheid.”

“En ik dacht: als ik nou steeds meer doe in die parochie kom ik ook wel tegemoet aan dat verlangen om me in te zetten voor God. Maar het was op één of andere manier nooit genoeg. Ik merkte: God vraagt toch iets anders. Ik kende inmiddels ook priesters die een rolmodel waren. Toen ben ik in gesprek gegaan met een geestelijk leidsman over de vraag: wat vraagt God van mij? En met alle opties op tafel gaf het priesterschap, toen ik die optie weer toeliet bij mezelf, me heel veel vreugde. En er kwamen ook veel momenten van bevestiging en ondersteuning; mensen die me ineens vroegen of ik geen priester wilde worden, bepaalde vragen waar ik mee zat en die opeens in een preek een antwoord kregen.”

“Ik heb opnieuw aangebeld bij Vronesteyn en ben zo met de priesteropleiding op Bovendonk begonnen. De diakenwijding is samen met Mick Huybrechts, priesterstudent van het bisdom Antwerpen. Als motto op de uitnodigingskaart hebben we gekozen voor een tekst uit 1 Korintiërs: ‘Wees niet op uzelf gericht, maar op de ander’ (1 Kor. 10, 24). Een tekst die aanduidt wat liefde is: het goede willen voor de ander, omwille van die ander. En zoals God het goede voor mij wil, zo nodigt Hij mij uit in alle vrijheid zijn voorbeeld na te volgen en het goede na te streven voor de ander. Het is deze dienstbaarheid waartoe elke christen geroepen is en die ook het fundament is voor elk ambt in de Kerk. Daarvoor geef ik mijzelf aan Christus en aan zijn Kerk. Mijn vader is trouwens heel lang diaken geweest in de PKN, de Protestantse Kerk in Nederland. Als ambt is dat wel anders dan in de Katholieke Kerk, maar ook hij vervulde deze inzet vanuit dienstbaarheid en geloof, en hij gaf mij hiermee een belangrijk voorbeeld.”

“Van 8 tot en met 12 mei zijn Mick en ik nog op retraite voorafgaand aan de wijding, in de St. Willibrordsabdij in Doetinchem. We hebben de priester-monnik die ons begeleidt gevraagd om stil te staan bij de beloftes die we afleggen. Het is mooi om daar voor de wijding nog eens heel uitvoerig de tijd voor te nemen. Het is heel uitgesproken. Je belooft naastenliefde en gebed. Je belooft gehoorzaamheid aan de bisschop. Je belooft het celibaat in ere te houden. En dat allemaal niet in wollige taal, maar heel duidelijk en ook op de Schrift en traditie gebaseerd. Heel expliciet wordt gezegd: hier gaat het om en dit is wat Christus en de Kerk van je vragen. Het is van een radicaliteit die wat haaks staat op de hedendaagse samenleving, waarin veel toch tijdelijk is en vluchtig. Dit is niet van 9 tot 5. Het betreft de volledige mens.”

• Arno Aardoom ontving als priesterstudent voor het bisdom Rotterdam zijn opleiding en vorming via Vronesteyn aan Bovendonk. Meer informatie over de diakenwijding
• Lees ook: Arno Aardoom opgenomen als kandidaat voor de wijding (bericht d.d. 27 april 2023)

Bisschop: Dierbare zoon, voordat u toetreedt tot de orde van het diaconaat, behoort u ten overstaan van het volk openlijk uw voornemen uit te spreken om dit ambt op u te nemen. Wilt u door de oplegging van mijn handen en de gave van de heilige Geest gewijd worden voor het dienstwerk van de Kerk?

Wijdeling: Ja, dat wil ik.

Bisschop: Wilt u het ambt van het diaconaat met nederige naastenliefde vervullen als een hulp voor de priesterlijke orde en tot welzijn van het christenvolk?

Wijdeling: Ja, dat wil ik.

Bisschop: Wilt u, zoals de Apostel het zegt, het geheim van het geloof met een zuiver geweten bewaren en dit geloof in woord en daad verkondigen, overeenkomstig het evangelie en de overlevering van de Kerk?

Wijdeling: Ja, dat wil ik.

Bisschop: U die bereid bent om het celibaat te aanvaarden: Wilt u deze levenswijze steeds bewaren omwille van het rijk der hemelen, in dienstbaarheid aan God en de mensen en als teken dat u zich met hart en ziel gegeven hebt aan Christus, de Heer?

Wijdeling: Ja, dat wil ik.

Bisschop: Wilt u de geest van gebed die aan uw levenswijze eigen is, bewaren en verdiepen en in deze geest het getijdengebed naar gelang uw levensomstandigheden trouw vervullen samen met en voor het volk van God, ja, zelfs voor heel de wereld?

Wijdeling: Ja, dat wil ik.

Bisschop: Wilt u uw leefwijze onophoudelijk gelijkvormig maken aan het voorbeeld van Christus, voor wiens Lichaam en Bloed u aan het altaar zorg zult dragen?

Wijdeling: Ja, dat wil ik met de hulp van God.

Vervolgens gaat de wijdeling naar de bisschop en legt, voor hem geknield, zijn handen gevouwen in die van de bisschop.

Bisschop: Belooft u mij en mijn opvolgers eerbied en gehoorzaamheid?

Wijdeling: Ja, dat beloof ik.

Bisschop: Moge God, die het goede werk in u is begonnen, het zelf tot voltooiing brengen.