De bisdombedevaart doet op donderdag 19 oktober een bijzondere plek aan. In de kerk van Laurentius Buiten de Muren vieren de pelgrims de eucharistie bij het graf van de heilige Laurentius. Hij is de patroonheilige van het bisdom. De kerk ligt buiten het centrum. Vanaf acht uur ’s ochtends vertrekken de pelgrims vanuit het hotel. Via de metro en een korte wandeling gaan ze op weg om er om tien uur de mis te vieren.

De kerk is gelegen aan een druk kruispunt. Naast de kerk is de grote begraafplaats Campo Verano. De parkeerplaats voor de kerk staat vol met auto’s. Er zijn restauratiewerkzaamheden aan de gang in het voorportaal. Binnen in de kerk verwelkomen beelden van diaken Laurentius en diaken Stefanus de pelgrims. Hun graf bevindt zich onder het altaar. Zoals in meer kerken in Rome kun je er afdalen en omheen lopen om dichtbij de heiligen te bidden. Veel pelgrims maken gebruik van die mogelijkheid. Onder hen ook bisschop Van den Hende.

De bisschop opent de eucharistieviering: “Op onze pelgrimstocht hebben we al verschillende graven bezocht, waaronder de graven van Petrus en Paulus. Vandaag zijn we bij het graf van Laurentius gekomen, de vreemdeling uit Spanje. Hier in Rome heeft hij in de derde eeuw als diaken het dienstwerk van de liefde betoond aan het altaar en aan de armen. We mogen bij zijn graf zijn. Niet alleen om te denken aan zijn getuigenis van liefde, maar ook omdat we in hem een voorspreker vinden, die ons helpt om op onze weg van God te getuigen en een netwerk van liefde te zijn. Het netwerk van liefde strekt zich uit door de eeuwen heen. We mogen van generatie op generatie het geloof aannemen en zo ook het getuigenis van Laurentius tot het onze maken.”

Diaken Dick Vrijburg verzorgt de homilie. Vanuit de lezingen (2 Korintiërs 9, 6-10 en Johannes 12, 24-26) preekt hij over blijmoedigheid. “God houdt van een blijmoedige gever”, schrijft de apostel Paulus. Diaken Vrijburg: “We mogen blijmoedig geven vanuit de vreugde en de warmte in ons leven, maar ook bij zorgen, verdriet en pijn in ons leven.”

“God geeft een geschenk van liefde aan ons allemaal en we mogen dat ontvangen en er gebruik van maken. Niet alleen voor onszelf, maar ook voor die ander, voor degene die naast je zit. Als we delen van die gave van Gods liefde, maken we ook andere mensen blij. Ik zie het rondom mij steeds weer gebeuren. En het maakt mij ook blij dat er zoveel mensen zijn die zich inzetten voor een ander in tehuizen, op scholen, voor vluchtelingen.”

“Aan de woorden die deze week zijn gesproken zou ik een woord toe willen voegen. Het woord ‘gekend’. Je bent gekend door God, en omdat je gekend bent en je naam staat geschreven in Gods hand, mogen we hand in hand ook samen op weg gaan. We zijn dienstbaar aan elkaar. ‘Wil iemand Mij dienen dan moet hij Mij volgen; waar Ik ben, daar zal ook mijn dienaar zijn’, hoorden we in de evangelielezing. En waar de dienaar gaat, daar gaat Jezus ook. Daar is Hij in ons midden. Zo kunnen we blijven voortgaan op die weg van geven en ontvangen. Het is die kracht die we in de diaconie vanuit onze Kerk mogen voorleven en diaken Laurentius is daar een voorbeeld van.”

Diaken Vrijburg spreekt over zijn roeping tot het diaconaat. “Dat was een bewuste keuze, omdat ik dienstbaar wil zijn aan de Kerk en de mensen en daarin samen met anderen op wil trekken. Samen met Jezus, omdat we overvloedig zaaien, en omdat de graankorrel die in de aarde valt en sterft, vrucht voortbrengt. Daar waar je het leven verliest, waar je pijn ervaart en verdriet aan het leven, daar mogen we er zijn voor elkaar. Natuurlijk schieten we tekort, maar als we vanuit een blijmoedig hart samen steeds weer aan elkaar blijven geven, gaat het altijd door. De graankorrel die sterft en vruchten voortbrengt, verwijst naar Jezus' sterven en kan ook naar onze eigen dood verwijzen. Zelfs de dood neemt niet weg dat we verbonden zijn met de liefde van God. Het verhaal van de graankorrel wordt regelmatig gelezen ook bij uitvaarten. Het is een mooie lezing, omdat de kinderen zien hoe het leven van hun ouders vrucht heeft gedragen. Mogen we zo ook in het leven staan.”

Onder het slotlied dalen de celebranten, diakens en acolieten af naar het graf van Laurentius onder het altaar. Ze bidden een moment en gaan dan in processie de kerk uit. Daarna is er gelegenheid om de kerk te bezichtigen. Na het maken van een groepsfoto buiten voor de kerk, gaan de pelgrims in hun deelgroepen of op eigen gelegenheid uiteen voor het verdere bezoek aan de stad.

• Lees meer over de bedevaart