Op hun laatste dag in Rome brengen de pelgrims die dat willen een bezoek aan Sant’Egidio. Het bezoek is na het bezoek aan de FAO op dinsdag een tweede bijzonder programmaonderdeel. Vanaf de kerk Santa Maria in Trastevere lopen de pelgrims naar het moederhuis van de gemeenschap. Daar geeft Sophie Janssens uitleg.

Sophie Janssens komt uit Antwerpen en is lid van de Gemeenschap Sant’Egidio in Rome. Ze geeft uitleg over het ontstaan in 1968. “Het waren jaren waarin mensen droomden van een betere wereld. En het waren de jaren na het Tweede Vaticaans Concilie, dat nadacht over Kerk zijn in de huidige tijd.” Samen met de Nederlandse seminarist Zeger Polhuijs vertelt ze over de spiritualiteit van Sant’Egidio: vriendschap met de armen en gebed: “Als we willen leven als christenen, moeten we bidden om te horen wat de Heer ons wil zeggen.” Er zijn veel armen in de stad Rome, veel mensen met moeilijkheden. Minstens 3.000 mensen leven op straat. Drie keer per week biedt Sant’Egidio bijna 1.000 mensen een maaltijd aan. “We willen de mensen leren kennen en hen werkelijk zien als broers en zussen in een familie. Het leven op straat is heel hard. De meeste daklozen hadden daarvoor een heel gewoon leven, werk en een gezin.”

Sant’Egidio heeft ook programma’s gericht op ouderen, mensen met een verstandelijke beperking en vluchtelingen. Sophie: “We willen de stad een nieuw gelaat geven. Het leven moet verbeteren, het moet veranderen.” De pelgrims werden deze dagen geconfronteerd met de bedelaars in de straten van Rome en moesten zich daartoe verhouden. Sophie Janssens en Zeger Polhuijs vertellen dat mensen die bedelen vaak naar de grond kijken, uit angst herkend te worden door bijvoorbeeld een oude klasgenoot die het wél goed gaat, of een familielid.

Sant’Egidio brengt in de stad Rome vele talenten samen van mensen die meehelpen. Hoe kunnen de pelgrims een bijdrage hebben, als ze niet zelf direct deel uit kunnen maken van een dergelijke gemeenschap? “Het eerste is met een open blik om je heen kijken”, vertelt Sophie. “Iedereen kan iets doen. Onze wereld heeft nood aan christenen. We zijn geroepen om daar waar we zijn iets te veranderen. De goede boodschap is de liefde. En stel je voor: wat zou je doen als de persoon die je voor je hebt een familielid zou zijn? Wat zou je doen als het je moeder zou zijn?”

Met die boodschap reizen de pelgrims terug naar het hotel voor de laatste gezamenlijke maaltijd. De vliegpelgrims kunnen daarna hun devotionalia laten zegenen door de priesters. De buspelgrims hebben daar onderweg nog gelegenheid toe. Op zaterdagochtend staat iedereen om 7.00 uur klaar voor vertrek en begint de laatste etappe naar huis.

• Lees meer over de bedevaart