Bart Boons, Vera Oostdijk en Isabel van ’t Hart gingen dit jaar voor het eerst mee als leiding bij de zomerkampen van het bisdom. Bart met het jongerenkamp. Vera met het tienerkamp. Isabel met het kinderkamp. Na een week met lange dagen en korte nachten moeten ze even bijkomen, maar ze hebben wel tijd om een paar vragen te beantwoorden.

“Ik ben als leiding gevraagd door iemand die ik volgens mij op de WJD heb ontmoet”, vertelt Bart. “Het leek me wel iets voor mij. Ik vond de kampen vroeger als deelnemer al heel leuk. Daarnaast vroeg ik me af: hoeveel ‘vrijwilligerswerk’ doe ik nou precies? Zou dit niet een mooie gelegenheid zijn om iets terug te doen voor de kampen die ik zelf als kind heel gaaf vond?” Isabel las op Facebook dat er leiding voor het kinderkamp werd gezocht en reageerde. Als oud-deelnemer aan het jongerenkamp wist ze waar het kamp voor stond en wat ze kon verwachten. Vera zag een berichtje langskomen in een oude groepsapp van jongerenkamp. “Ik las dat het tienerkamp op zoek was naar nieuwe leiding. Dat leek mij altijd al leuk. Het leek mij heel erg gezellig met de kinderen en ook een prettige manier om bezig te zijn met het geloof. Het was ook een manier om mijzelf beter te leren kennen, terwijl ik anderen een supertoffe week wilde geven.”

Zelf heeft Vera het zomerkamp altijd ervaren als een leuke tijd met veel andere kinderen, leuke activiteiten en aandacht voor het geloof. “Het beeld dat ik het als leiding naar mijn zin zou hebben klopte zeker. De activiteiten waren erg leuk om te organiseren en uit te voeren en ook de deelnemers en het leidingteam waren heel gezellig.” Bart: “Ik kende vooraf niemand die meeging echt goed, dus wist ik niet wat me te wachten stond.” Maar de samenwerking als leiding zat al vrij snel goed, met veel lol onderling, en de deelnemersgroep was direct vanaf het begin een behoorlijk hechte groep. Isabel: “Ik wist dat het een hele drukke en gezellige week zou worden en dat ik als nieuwe leiding niet meteen in het diepe gegooid zou worden. Het was fijn dat ik met vragen altijd terecht kon bij de andere leden van de kampleiding.”

Wat waren de meest bijzondere momenten tijdens de zomerweek? Vera en Bart noemen allebei de sociale, diaconale activiteit op de eerste plaats. Het tienerkamp poetste koper bij de kerk van Leidschendam. Vera: “Dat was bijzonder, dat we ondanks de coronamaatregelen toch nog andere mensen ergens bij konden helpen en daarna nog samen een viering hadden in die kerk.” Maar er waren meer momenten vertelt ze. “Zelf vond ik ook de kleine momentjes aan tafel speciaal. De gesprekken die ik met de kinderen had of het vrolijke gebabbel tussen de deelnemers zelf, waaraan ik echt merkte dat ze het naar hun zin hadden.”

Het jongerenkamp hielp de begraafplaats van Doesburg door onkruid te wieden en grafstenen schoon te maken. “Je merkte dat deze activiteit behoorlijk binnenkwam bij de meesten. Het maakte het nodige los”, vertelt Bart. “En de mensen van de begraafplaats waren meer dan blij met ons. Ze wisten niet wat hun overkwam toen zoveel jongeren zich in wilden zetten voor de goede zaak. Een mooie daad van barmhartigheid die niet alleen op deelnemers en leiding, maar ook op de mensen van de begraafplaats volgens mij een flinke (positieve) indruk heeft achtergelaten.”

Isabel: “Het meest bijzondere moment voor de kinderen deze week was denk ik de stormbaan. Vanwege de coronamaatregelen kon er helaas geen uitje zijn en dat werd opgelost met de stormbaan. De deelnemers hebben daar erg van genoten.” De stormbaan stond ook bij het jongerenkamp. Bart “Het was een gigantische stormbaan die werd uitgerold en de hele middag werd in teamverband en individueel zo snel mogelijk dit gevaarte bestormd. Het fanatisme, plezier en samenwerken liepen later in de middag uit op een watergevecht. Het zorgde voor een prachtige middag. Ook zeker de deelgroepmomenten en, ja geloof het of niet, de corvee waren mooie momenten, waarin men echt als team samen op trok en het klusje klaarde, soms met een dance-battle in de keuken tot gevolg.”

Isabel: “Voor mij was het meest bijzondere moment het nachtspel, waarin ik de hoofdrol mocht spelen omdat het meisje in het verhaal net als ik Isabel heette. Ik had dit absoluut niet zien aankomen, omdat ik een nieuweling ben. Het nachtspel is prima verlopen, want de kinderen genoten ervan. Dat kon je aan ze merken. Er was zelfs een kind dat voor de tweede keer het rondje in het bos wilde lopen.”

Rond het weekthema ‘Woord zonder grenzen’ ontstonden mooie gesprekken. Bij de jongeren bijvoorbeeld rond de vraag: hoe ver ga je? Bart: “Daarbij spraken we in mijn deelgroepje over het ‘hokje’ ‘jij bent katholiek’. Daar krijg je vaak mee te maken op school, studie of werk. Dan is ‘hoe ver ga je?’ een uiterst relevante vraag. In welke mate kom je altijd, in iedere mogelijke situatie op voor jouw principes en wat voor jou belangrijk is? Als je dat doet, plaats je je als individu binnen een groep, terwijl je niet buiten een groep wil vallen en nog altijd serieus genomen wil worden. Dus hoe ver ga je?” Het leverde interessante uitwerkingen op in de filmpjes die de jongeren daarover maakten, vertelt Bart.

Vera: “Het thema ‘Woord zonder grenzen’ kwam goed door in de bijbelverhalen die we lazen. Die gingen over Daniël en hoe hij steeds maar weer op God vertrouwde, ook al deden anderen dit niet. Ik vond het mooi om steeds weer in de verhalen te lezen dat je als persoon naar je eigen gevoel moet luisteren en je eigen pad moet volgen ook al doen anderen het niet op die manier, of keuren ze het zelfs af. Een ander aspect dat ik tijdens afgelopen week weer heb geleerd is dat God op zoveel manieren zijn liefde verspreidt, en dat hier geen grenzen zijn en de wereld dus ook wat minder in hokjes moet denken en meer moet vertrouwen op liefde.”

• Lees ook: Leeftijdsgenoten en geloofsgenoten: de zomerkampen van het bisdom
• En kijk op bisdomrotterdam.nl/zomerkampen