Op verschillende plekken wordt deze dagen voor Kerstmis iets extra’s gedaan om mensen in de kerk te verwelkomen. Zo organiseerde het RK Stadsdiaconaat in Delft op woensdag 21 december een viering met gebed en zang voor bezoekers van diaconaal centrum De Jessehof, een oecumenische samenwerking in Delft. Het stadsdiaconaat nodigde ook bisschop Van den Hende uit om bij de gebedsviering aanwezig te zijn in de Maria van Jessekerk.

Diaken Melchior Kerklaan leidt de viering die als thema meekreeg: goud, wierook, mirre. “Het is nog Advent en Jezus moet nog geboren worden. De koningen die goud, wierook en mirre meebrengen komen pas daarna op bezoek. Maar eerst komen de herders naar de stal waar Jezus is geboren, de wat armere mensen. Daarna pas de rijken, de koningen.” Diaken Kerklaan geeft aan dat we niet zo gauw eraan zouden denken om goud, wierook en mirre mee te nemen als we op kraamvisite gaan en vraagt de aanwezigen wat zij mee zouden nemen voor het Kind Jezus en vertelt waar hij zelf aan denkt bij Jezus: aan geloof, hoop en liefde. “God is liefde. En Jezus vraagt: heb God lief en je naaste als jezelf. Dit mogen we meenemen het nieuwe jaar in: dat we de liefde in 2023 aan zoveel mogelijk mensen geven.”

De ruim honderd aanwezigen worden daarna uitgenodigd om vooraan in de kerk een kaarsje aan te steken. Er wordt meegezongen met de kerstliederen van het koor. En ook na de gebedsviering gaat de muziek door. Alle aanwezigen zijn dan ook uitgenodigd voor de maaltijd, waarmee de bijeenkomst wordt afgesloten.

Vanuit het bisdom is naast de bisschop ook Piet Timmermans aanwezig, dienstverlener diaconie bij het bisdom Rotterdam. “Altijd al, zolang de Kerk bestaat en Kerstmis wordt gevierd, vieren mensen van de kerk dit feest met de armen van hun tijd. Voorafgaand aan de viering in de Maria van Jessekerk konden we samen koffiedrinken met een gebakje en elkaar leren kennen. Ik heb mensen ontmoet die meestal alleen zijn, maar nu samen Kerst kwamen vieren. Er waren mensen die op straat leven en mensen uit een nieuwbouwwijk. Ze vertelden over hun wijk, over hun werk van vroeger en over het dorp of de stad waar ze geboren waren.”

“Het was een mooie kerstviering in de kerk. Voor mij was het mooiste moment dat iedereen een kaarsje aan mocht steken en op de treden van het priesterkoor kon zetten om even stil te staan bij een eigen intentie. De maaltijd was heerlijk en de muziek, met veel kerstliederen, kreeg een welgemeend en terecht applaus. Ook al waren we zo verschillend, we hebben allemaal samen gevierd dat God bij de mensen wil wonen en je kon dat in het samenzijn ook een beetje voelen: we horen bij elkaar.”