Inspiratie
God geeft ons ons een hart om te denken om zijn roepstem te verstaan
‘Hier ben ik, zend mij.’ Met dit roepingenthema kwamen gebedsleiders van parochies in het bisdom Rotterdam op zaterdag 30 november bijeen voor hun inhoudelijke ontmoetingsdag. De dag sloot aan bij het diocesane Jaar van de Roepingen. En waren twee getuigenissen en volop ruimte voor gesprek. De themadag werd afgesloten met een gebedsdienst.
Coördinator pastorale dienstverlening Monique Meeussen heet alle aanwezigen ’s ochtends welkom. Er zijn ongeveer zestig benoemde gebedsleiders actief in het bisdom. Ongeveer de helft daarvan is deze dag aanwezig. Monique Meeussen vertelt over de nieuwe kadercursus voor gebedsleiders die dit najaar is gestart. De deelnemers daarvan zullen, wanneer zij de cursus met goed gevolg hebben afgesloten, te zijner tijd ook aansluiten bij de themadagen voor gebedsleiders. De cursus voor gebedsleiders wordt tweejaarlijks aangeboden. Aanmelding verloopt via de pastoor van de eigen parochie.
Daarna geeft ze het woord pastoraal werker Janneke Stam en gebedsleider Matthé Vermeulen. Zij vertellen deze ochtend hun roepingsverhaal. Janneke Stam is sinds maart 2017 verbonden aan de parochie Pax Christi (Oudewater, Woerden, Meije Zegveld en Kamerik). Voor die tijd was ze werkzaam in de gezondheidszorg. Janneke opent met een roepingengebed en bidt: “God, U spreekt ons aan en legt ons in het hart waartoe wij geroepen zijn. U gaf ons een hart om te denken om uw roepstem te verstaan.” Daarna vertelt ze kort over roepingen in de Bijbel. Er zijn verschillende soorten roepingverhalen, legt ze uit. Soms is het voor degene die geroepen wordt meteen duidelijk wat er moet gebeuren. Andere keren duurt het langer voordat iemand begrijpt wat hij of zij moet doen. Sommige mensen durven de opdracht die ze van God krijgen niet goed op zich te nemen, omdat ze zichzelf te zwak voelen. Anderen gaan meteen op weg. Janneke: “Elke roeping van God houdt een opdracht in. God roept ons. En het is aan ons om zijn roepstem te verstaan en antwoord te geven.”
Daarna vertelt Janneke haar persoonlijke roepingverhaal. Ze spreekt over de momenten waarop ze in contact kwam met geloof en de Kerk, hoe ze haar katholieke man leerde kennen en uiteindelijk ook zelf toetrad tot de Katholieke Kerk. Het moment dat daaraan voorafging herinnert ze zich nog goed: “Het was Tweede Pinksterdag 2003. Ik weet het nog precies. Ik heb toen de stem van God ervaren, als een liefdevolle vraag of de weg die ik bewandelde mij nog toekomst bood en of ik nou eindelijk eens voor Hem durfde te kiezen. Achteraf kan ik dat duiden als een religieuze ervaring en ik ben met God op weg gegaan.”
In januari 2004 liet ze zich dopen en ontving ze het vormsel. Daarna ging ze ook nog theologie studeren. “Want toen de ‘roes’ over was, kwam er een nieuwe vraag”, vertelt ze. “Waar heb ik nou precies voor gekozen en wat betekent het om katholiek te zijn? Daar wilde ik meer van weten en een gebedsleider in mijn parochie in Bodegraven wees me op de theologiestudie.” Studie betekende ook stage. Dat werd het straatpastoraat. Janneke: “En daar heb ik God gevonden. Daar ben ik werkelijk een gelovig mens geworden. Ik heb gezien wat het betekent om onder een brug te slapen. Ik heb ontzettend veel dingen meegemaakt, nare dingen, maar ook ervaren hoe liefde tussen mensen kan bestaan zonder enig maatschappelijk perspectief. En ik heb het geloof gezien van de mensen in een betere wereld en dat ook zij daar een plek in hebben.”
Janneke vertelt dat in die tijd naast de Bijbel ook het ‘Compendium van de sociale leer van de Kerk’ belangrijk voor haar werd: “Dat gaat over een ‘bonum commune’, een rechtvaardige samenleving voor alle mensen op aarde. Dit boek heeft mij tot een nog meer gelovig mens gemaakt. Essentieel is dat de we relationele wezens zijn. Zonder relaties kunnen we niet leven, geen liefde geven of ontvangen.”
Over die relatie met God en de ander vertelt ook gebedsleider Matthé Vermeulen. Op school en ook in de kerk kon hij niet stilzitten op de bank. “Toen de koster in de parochie vroeg of ik geen misdienaar wilde worden, was dat voor alle partijen dus wel een goede oplossing”, zegt hij daarover met een knipoog. “Later ben ik ook koster geworden, samen met mijn oudere broer. Het doen is altijd heel belangrijk voor mij geweest en voorbeelden, zoals de koster en een pastoor.” Aan de hand van het verhaal van zijn opa vertelt Matthé over de plek die Kerk en geloof in de familie hadden. Matthé zelf ging met zijn vrouw naar de kerk in Zoetermeer, later in Rotterdam en een tijd in Spanje toen het gezin daar woonde vanwege zijn werk. Bij terugkomst naar Nederland moest het leven zich opnieuw zetten. Dat ging voor Matthé niet zonder slag of stoot en vroeg tijd. Daarover zegt hij nu: “Uiteindelijk heb ik door die crisis heen de roep van God verstaan.”
Hij vertelt hoe hij als gebedsleider met mensen optrekt. “Ik mag mensen nabij zijn als ik met hen bid en ervaar dat God erbij is. Bidden is praten vanuit je hart en God betrekken bij de gesprekken die je met mensen hebt. Dat is ook wat er gebeurt als we met de parochie met jongeren naar Taizé gaan. Je merkt dat ze sterk bezig zijn met wie God is en wie Jezus voor hen is. De jongeren maken een enorme ontwikkeling door als ze nadenken over zichzelf: Wie ben ik? Wat kan ik? Wat moet ik? Er gebeuren echt wonderen in Taizé. En die wonderen gebeuren ook als ik met ouderen in Zoetermeer mag spreken en bidden.” En zoals Janneke opende met gebed, eindigt Matthé met een lied, “Neem mij aan zoals ik ben, zuiver uit wie ik zal zijn…” dat door de aanwezigen zachtjes wordt meegezongen.
Na deze getuigenissen gaan de gebedsleiders de rest van de dag met elkaar in gesprek over hun eigen roepingverhaal en hoe, door wat ze als gebedsleider hebben meegemaakt in vreugde en verdriet, het besef van hun roeping is gegroeid en zich in de loop van de tijd heeft verdiept.
Schepper en Vader,
U maakte de mens
naar uw beeld en gelijkenis.
U spreekt ons aan
en legt ons in het hart waartoe wij geroepen zijn.
U gaf ons een hart om te denken
om uw roepstem te verstaan.
Geef dat ik U liefheb
met heel mijn hart en verstand,
dat ik mijn naaste als uw beeld eerbiedig
en de gezindheid van uw Zoon Jezus mag leven in mijn hart.
Help mij trouw te blijven aan de roeping die ik van U ontvangen heb
tot ik bij U mijn voltooiing bereiken mag.
Amen.
(Gen. 1, 27; Sir. 17, 6; Mt. 22, 37; Mt. 22, 39; Fil. 2, 5)
Schrijf je in voor onze tweewekelijkse nieuwsupdate en mis niets.