De tijd van vasten, gebed en aalmoezen is aangebroken: de Veertigdagentijd. Medewerkers van het bisdom Rotterdam ontvingen tijdens een eucharistieviering in de huiskapel het askruisje uit handen van Mgr. Van den Hende. Hij legt uit hoe deze Veertigdagentijd een belangrijke periode is voor onze roepingen.

“Roepingen in meervoud”, zegt de bisschop, wanneer hij het Jaar van de Roepingen in het bisdom Rotterdam aanhaalt. “We hebben allemaal verschillende roepingen. In het Jaar van Gebed is benadrukt dat we als Kerk een organisch geheel zijn: het lichaam van Christus. Wij mogen ons als deel van dit lichaam van Christus geroepen weten.”

Om op de weg van Gods plan met ons verder te komen, de weg van de heiliging, zijn het geven van aalmoezen, vasten en gebed onmisbaar. “In een individualistische samenleving lijkt roeping al snel iets van ieder afzonderlijk te zijn. Maar verschillende roepingen worden juist krachtens de heilige Geest samengebracht in één lichaam. Aalmoezen geven, bidden en vasten liggen aan de grondslag van elk ja-antwoord. Ze hebben te maken met de ontvankelijkheid voor God en met onze openheid ten opzichte van onze naaste.”

"Vasten heeft de diepere betekenis dat je niet alles opgebruikt van wat je hebt gekregen. Bidden heeft een belangrijke betekenis om de barmhartigheid van God te kunnen ontvangen. En aalmoezen zijn van belang, omdat je niet zorgt voor jezelf alleen, maar deel uitmaakt van Gods plan, waarin wij delen en zo bouwen aan zijn schepping."

De bisschop accentueert dat geroepen worden niet alleen voor het priesterschap of kloosterleven geldt. Het hoort bij het christelijk leven van ieder van ons. “Paus Franciscus maakt in zijn eerste encycliek, Lumen fidei, duidelijk dat het niet gaat om hoe groot of hoe opvallend onze roeping en taak is. Ook de kleinste dingen mogen gebeuren dicht bij het hart van de Heer.”

"Toen Jezus zijn leerlingen riep, lieten zij vrijwel terstond alles achter en volgden Hem. Dat betekent niet dat er geen minuut tussen mag zitten, of dat je niet mag nadenken over je antwoord. Maar wel dat je de stap hoe dan ook moet zetten, als je de Heer wilt volgen wanneer je je geroepen weet.”

Het askruisje markeert de start van de Veertigdagentijd. "Het askruisje is een teken aan de buitenkant, van de gezindheid en opdracht voor ons van binnen", zegt de bisschop. "Dus geen gerechtigheid doen, opdat de rest applaudisseert, geen aalmoes geven om indruk te maken, of bidden om je vroomheid te tonen. Het gaat erom dat je in je binnenkamer bidt en vast zonder op te vallen. Dat je gerechtigheid doet, omdat het bij ons leven als christenen hoort."

In de Bijbel is het getal veertig een opvallend gegeven. “Het heeft te maken met een periode van bezinning, je bekeren, zodat je uiteindelijk ‘ja’ kunt zeggen. Zo is deze Veertigdagentijd ook bedoeld. We mogen met heel ons hart terugkeren naar de Heer.”

“Mogen we het askruisje ontvangen, opdat wij onze roeping indachtig zijn. Het askruisje is zowel een teken van de dood, als een teken van het kruis dat wijst naar de Verrijzenis. We mogen rekenen op Gods leven gevende genade, wanneer wij ons doods voelen en tot weinig groei in staat. Het wordt straks Pasen, het wordt straks licht en ook al kan het nu nog donker zijn, de Heer trekt met ons mee. We mogen vandaag een begin maken met die ommekeer, opdat we onze roeping weer helder zien en opnieuw ‘ja’ kunnen zeggen, wellicht als nooit tevoren.”