Sinds juni kost roamen binnen de EU niet meer dan thuis. Het kernteam en de deelgroepleiders WhatsAppten er deze bedevaart dus lustig op los. Social media hielpen om elkaar tussentijds op de hoogte te houden en af te stemmen. Ook de laatste twee dagen, waarin de pelgrims van Rome naar Rotterdam bijna 1300 kilometer aflegden.

Op zaterdag 21 oktober vertrekken de vliegpelgrims rond 7.00 uur met de bus naar het vliegveld. Ook de buspelgrims rijden dan aan. Om 13.00 uur zijn de vliegers op Schiphol. De anderen zijn dan nog volop onderweg. “Verheugend, de reis verloopt voorspoedig”, appt diaken Iwan Osseweijer. De pelgrims zijn al om 16:00 uur in Brixen (Noord-Italië) in plaats van 19:00 uur. “We komen eerder aan dan gedacht en zullen de mis vieren met de parochie om 17.00 uur.” De Duitstalige parochie in de stad ontvangt de groep gastvrij. Na de evangelielezing in het Duits, leest diaken Dick Vrijburg het evangelie in het Nederlands. De diaken van de parochie preekt over Wereldmissiedag. Vicaris Tjeerd Visser vat de preek in het Nederlands samen.

Via de groepsapp van de deelgroepleiders is dan bekend dat de bedevaart de krant heeft gehaald. Er zijn twee pagina’s gepubliceerd in het AD Rotterdam met mooie foto’s van Ramon Mangold. Familie en vrienden sturen vanuit thuis afbeeldingen door van de krant.

De vliegpelgrims konden hun devotionalia laten zegenen de avond voor vertrek. Voor de buspelgrims gebeurt dit tijdens de reis naar huis. Op zaterdag ging de reis sneller, op zondag duurt deze juist langer dan gehoopt. Om 17.00 uur appt Iwan Osseweijer de deelgroepleiders dat er een flinke file is en daarom een andere route wordt genomen.

Aan het eind van de middag vieren de pelgrims eucharistie in een Autobahnkirche (snelwegkerk). Vicaris Visser: “We gingen onderweg even de weg af om eucharistie te vieren en weer verder te trekken naar huis. Als we ons ergens pelgrim voelen, dan is dat wel hier, in de Autobahnkirche.” Diaken Osseweijer houdt de homilie. Hij kijkt terug op de week, waarin de pelgrims de eucharistie vierden op de graven van de apostelen Petrus en Pauls en diaken Laurentius. “Daarnaast hoorden we over dienstbaarheid aan de naasten, in het groot (FAO) en dichtbij in het klein (Sant’Egidio).” Hij vraagt: “Wat nemen we van deze pelgrimstocht mee naar huis? Natuurlijk herinneringen. Maar ik hoop en denk ook meer dan dat. Op de eerste plaats: dankbaarheid voor de reis en voor elkaar. Zoals ook Paulus schrijft in de tweede lezing (1 Tessalonicenzen 1, 1-5b): ‘Wij zeggen God dank voor u allen, telkens wanneer wij uw naam noemen in onze gebeden.’ Zo mogen we ook na deze reis als pelgrims met elkaar verbonden blijven in gebed, waardoor ons netwerk van liefde wordt opgebouwd.”

“We mogen de kracht met ons meedragen die we ontvingen op de heilige plaatsen die we bezochten. En we nemen een vraag mee, ontleend aan de laatste zin van het evangelie van vandaag: ‘Geeft dan aan de keizer wat de keizer toekomt, en aan God wat God toekomt’ (Matteüs 22, 15-21). Aan God komt ons hart toe: ons hart met zorg en verdriet en pijn mogen we aan God aanbieden en Hem vragen het te vullen met zijn liefde en barmhartigheid. Dat doen we allereerst in de ontmoeting met God in het gebed. Het gebed laat ons komen tot een diepere band met Christus om van daaruit dienstbaar te zijn aan onze naasten en te groeien in een netwerk van liefde, tot opbouw van een beschaving van liefde.”

De groep eet ’s avonds samen een “prima schnitzel mit pommes-diner”. Om 21.30 uur gaat de reis verdere voor de laatste kilometers. Het is na middernacht als de pelgrims uiteindelijk de touringcars uitstappen, afscheid nemen van elkaar en zo de bedevaart afsluiten.

• Lees meer over de bedevaart